She's the Phenom [GxG]

Chapter 13 - Dumbfounded

Chapter 13 - Dumbfounded

"Bakit andito ka batchy?" rinig kong tanong

I slowly look at her and smile "Nag papahangin lang, batchy."I answer saka muling ibinalik ang tingin sa malayo "Ang ingay sa baba."

"It's your fault though," she said "Nag dala ka ba naman ng cute na cute na aso." kahit hindi ko siya tignan alam kong naka ngiti ito "Here, lagay mo to sa ulo mo." i heard her say saka ko naramdaman ang malamig na bagay sa may ulo

" Thanks " I said saka hinawakan yung compress na ipinatong niya sa ulo ko " I bought Bacia for Acacia. Baka sakaling kausapin na niya ako at hindi na mag init ang ulo niya sa akin." I said with a smile though somewhere deep in me ay nasasaktan ako.

Everything that I heard few hours ago are still playing inside my head at paulit ulit iyong sumasaksak sa puso ko.

It isn't easy to admit that I'm in love with Gonzales. Hindi madaling tanggapin na sa dami-dami ng lalaking nag kakagusto at gustong man ligaw sa akin, sa babae pa titibok ang puso ko. Pero mas hindi madali tanggapin na hindi ko siya pwedeng mahalin dahil yung taong nag papatibok ng puso ko eh ang tinitibok din ng puso ng kaibigan ko.

Hindi ko alam kung dapat ko bang ipagpasalamat o hindi yung batong tumama sa ulo ko kanina dahil nagawa nitong maitakas ako sitwasyong hindi ko alam kung paano lulusutan.

Pero sa tingin ko, kahit masakit ang sugat na merong ngayon ang ulo ko dahil sa kalokohan nila Justine mas matimbang na dapat ko silang pasalamatan.

Kung hindi dahil sa kanila, mas malalagay ako sa komplikadong sitwasyon.

Mawawala ang bukol, gagaling ang sugat na meron sa ulo ko pero hindi ko mababawi at maayos kung ano man ang pwedeng masira kung sakali mang makorner ako ng mga oras na iyon.

Hindi ko man nakita but I know for sure that my emotions were too visible at that moment.

"It serves its purpose." sabi ni Justine "Mukhang di na siya galit sayo dahil tuwang tuwa siya dun sa asong binili mo." naupo naman ito sa tabi ko "Masakit pa ba?" tanong nito sa ulo ko.

"Masakit pa." sabi ko pero hindi ko alam kung ano yung totoong masakit, yung sugat sa ulo ko o yung puso ko.

"Sorry talaga, batchy." Rinig kong sabi nito at ramdam ko that she's really sorry for what happened. "Hindi ko talaga sinasadya."

I look at her and smile "It's fine," sabi ko pero sa totoo lang gusto ko ding mag pasalamat because she saved me from a big trouble that might happen"But please next time kumilos kaa ng naayos sa edad." Pang aasar ko sa kanya

I see her pout on what I said

"Stop pouting, Batchy. Hindi bagay sayo."

"Kasalanan kasi talaga ng mga rookies yun." defending herself "Inaasar nila ako kanina."

I chuckled "Parang di ka na nasanay sa mga yun. Alam mo namang malakas mang bully ang mga yun lalo na't pag mag kakasama." sabi ko na lang saka inalis ang tingin sa kanya at ibinalik sa panonood ng papalubog na araw.

"It's been a long time since the last time kong napanood lumubog ang araw." rinig kong sabi ng katabi ko.

"It's your favorite thing to do, batchy. What happened?" tanong while being mesmerize with the beauty in front of me.

It's breathtaking.

"It used too." Bigla akong natigilan sa narinig ko at mabilis itong nilingon.

Hindi lang boses niya ang malungkot ng sinabi niya iyon, kahit hindi siya naka harap sa akin kitang kita ko yung lungkot sa mga mata niya habang pinag mamasdan ang papalubog na araw.