Κεφάλαιο 6ο

2.7K 182 15
                                    

Τρέχαμε πολύ ώρα ώσπου φτάσαμε σε μια αποθήκη. Μόλις μπήκαμε μέσα είδαμε περίπου 10 άντρες μαυροφορεμενους που κρατούσαν μαύρες κουκούλες στα χέρια. Αμέσως κατάλαβα πως ήταν το κρησφύγετο τους.

"Μαλακές τι εγινε;" ρώτησε ο Λουκ μόλις μπήκαμε μέσα

"Μια ομάδα αναρχικών έκανε επίθεση και πλάκωσαν οι μπάτσοι" είπε ένας γεροδεμένος ψηλός άντρας γύρω στα 25 με κάστανα μαλλιά.

"Όχι ρε πουστη μου και τωρα;" ρώτησε η Αλεξία φανερά αγχωμένη

"Τώρα θα μείνετε εδώ μέχρι να φύγουν είναι επικυνδινες έξω" είπε πάλι ο ίδιος

"Ο Τεο;" κατάφερα να ρωτήσω μέσα στη τρομάρα

"Ωω ρε μαλακά ο Τεο. Τον είχα ξεχάσει. Είχα πάει να παρκάρει το αμάξι όταν ξεκίνησαν τα επεισόδια." Είπε ο Λουκ και εγώ κατευθείαν άφησα το χέρι της Εύας και άρχισα να τρέχω αγνοώντας τις φωνές του που μου φώναζαν να γυρίσω πίσω. Βγήκα στους δρόμους και τον έψαχνα.

"Τεο" φώναζα με όση δύναμη είχα για να ακουστω μέσα στη φασαρία που επικρατούσε.

Παντού υπήρχε καπνός. Η όλη ατμόσφαιρα ήταν πολύ αποπνικτική. Η ανάσα μου άρχισε να βαραίνει. Με δυσκολία αναπνεα και μπορούσα να περπατήσω όμως η σκέψη ότι ο Τεο κινδυνεύει μου έδινε δύναμη. Φώναζα συνέχεια το όνομα του ώσπου ξαφνικά είδα ένα αγόρι πεσμένο στο πάτωμα. Το πλησίασα και ήταν αυτός. Το όμορφο αγγελικό του πρόσωπο ήταν κατακόκκινο από το αιμα και η αναπνοή του ήταν βαριά.

"Α...αναστασια" τραύλισε με δυσκολία. Ανστασια; τι φαησ; καλά δεν με ενδιαφέρει αυτό τώρα. Τον βοήθησα να σηκωθεί και τον οδήγησα μέχρι την αποθήκη. Μπήκαμε μέσα και μόλις μας είχαν ο Λουκ μαζί με έναν άλλο έτρεξαν και τον έπιασαν και τον έβαλαν να κάτσει σε ένα καναπέ.

"Τι έγινε ρε μαλακα;" τον Ρώτησα ο Λουκ

"Μπορείτε να με αφήσετε μόνο με την Έλλη;" είπε και όλοι βγήκαν έξω αφήνοντας με μόνη μαζί του. Εγώ τον πλησίασα και έκατσα δίπλα του χαϊδεύοντας του τα μαλλιά.

"Συγνωμη" μου είπε με δυσκολία καθώς χώθηκε στην αγκαλιά μου σαν μικρό παιδί και απολάμβανε το χάδι μου

"Σσσσ μην τα σκέφτεσαι τώρα αυτά. Προέχει η υγεία. Άλλωστε εγώ δεν έπαθα κάτι για να μου χώρας συγνωμη" του είπα και εκείνος χαμογέλασε αχνά

"Τι λες ρε Ελλη; Σε έβαλα σε κίνδυνο. Αλλά αλήθεια δεν το ήξερα. Δεν είχαν πει ότι θα έκαναν επίθεση μάλλον για να μην ακουστεί τίποτα στους μπάτσους. Δεν θα έθετα ποτέ τη ζωή σου σε κίνδυνο αλήθεια"

Anarchy girlΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα