Anarchy girl

Κεφάλαιο 23ο

Μόλις έφτασα στο αεροδρόμιο πήρα ένα ταξί και πήγα στο σπίτι της νονας μου. Μένει σε μια όμορφη μονοκατοικία μαζί με τον άντρα της και τα δύο της παιδιά. Χτύπησα το κουδούνι και μου άνοιξε η Χρύσα η κόρη της.

"Ελληηη" φώναξε Όταν με είδε και έπεσε στην αγκαλιά μου

"Τι κάνεις εδω;" με ρώτησε

"Είμαι μεγάλη ιστορία θα σου εξηγήσω να περάσω;"

"Και το Ρωτάς;"μου είπε και με έσπρωξε να μπω μέσα

"Χρύσα ποιος ειναι;" φώναξε η νονά μου από τη κουζίνα και εκείνη μου έκανε νόημα να μείνω στο σαλόνι

Είναι πολύ όμορφο σπίτι. Ο άντρας της νονας μου έχει αρκετά χρήματα οπότε ζουν αρκετά εύπορά. Τα έπιπλα πολύ ακριβά και αρχοντικά. Άρχισα να επεξεργάζομαι το χώρο. Ήταν όλα κάλογουστα. Σίγουρα τα έχει διακοσμήσει η νονά μου. Το έχει με αυτά

"Που ειναι;" ακόυσα τη φωνή της από τη κουζίνα και την είδα να βγαίνει τρέχοντας βγάζοντας τη πόδια που φορούσε

"Ελλη μου" είπε και έπεσε να με αγκαλιάσει

"Τι κάνεις; Πώς εισαι; αδυνατησες μωρό μου γιατι; Δεν τρως;" με βομβάρδισε με ερωτήσεις

"Σιγά ρε μάνα ηρεμισε λίγο " ακούστηκε η φωνή του Στέφανου του γιου της ενώ κατέβαινε τη σκάλα

"Τόσο καιρό έχω να τη δω αφήστε με να τη χορτάσω" είπε και άρχισε να με φιλάει και να με χαϊδεύει

"Έλα άσε με να τη χαιρετήσω και εγώ είπε ο Στέφανος και ήρθε να με αγκαλιάσει

"Θα μείνεις καιρό;" με ρώτησε

"Βασικά Ναι γι'αυτό θα ήθελα να μου Βρείτε ένα καλό ξενοδοχείο"

"Πας καλά; εδώ θα μείνεις" μου είπε η Χρύσα

"Μην σας γίνομαι βάρος"

"Μην το ξαναπείς εδώ θα μείνεις όσο θες στο δωμάτιο με τα παιδιά" είπε και ο Στέφανος πήρε τα πράγματα μου και τα ανέβασε πάνω

Τεο POV

Η Έλλη λείπει μια βδομάδα. Της έχω στείλει εκατοντάδες μήνυματα και κλήσεις και αυτή τίποτα. Μα καλά τι έγινε και έφυγε έτσι ξαφνικα; Δεν μπορώ να καταλάβω. Η ψυχολογία μου είναι στα πατώματα. Μου λείπει. Μου λείπει πολύ. Και δεν ξέρω και που είναι να πάω να τη βρω να δω τι έγινε. Μα και εκείνη έφυγε χωρίς να δώσει μια εξήγηση.

Δεν άντεχα άλλο στο σπίτι. Βγήκα έξω να πάρω λίγο αέρα. Στη συμμορία δεν πάω πια. Έχω αφήσει τον λουκ στη θέση μου. Πήγα στο πάρκο και έκατσα σε ένα παγκάκι. Προσπάθησα με τα χίλια ζόρια να σκεφτώ κάτι που μπορεί να της είπαν και να έφυγε. Όμως ότι και να της είπαν δεν γίνεται να τα γκρεμίζει έτσι όλα στο λεπτό. Χωρίς κάποια εξηγήσω κάποιον λόγο.