Anarchy girl

Κεφάλαιο 12ο

Πήγαμε πίσω στα παιδιά όμως εγώ δεν ένιωθα καλά. Ένιωθα έναν κόμπο στο στομάχι. Σαν κάτι να με εμποδίζει να αναπνεύσω. Τα βλέφαρα μου βαριά. Η αναπνοή μου δύσκολη. Δεν ξέρω τι έπαθα. Ζαλοζομουν και ήμουν έτοιμη να πέσω κάτω. Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει προς τα έξω. Δεν αντιστάθηκε. Όχι ότι μπορούσα κιόλας.

Βγήκαμε από το μαγαζί και είδα ότι ήταν ο Τεο. Μου έκανε νόημα να ανέβω στη μηχανή του και εγώ τον ακολούθησα. Οδηγούσε αρκετή ώρα ώσπου φτάσαμε έξω από την αποθήκη. Μπήκαμε μέσα και κάτσαμε στουν ξεφτυσμενους μαύρους καναπέδες που υπήρχαν. Δεν είχαμε πει τίποτα μέχρι εκείνη την ώρα και έτσι αποφάσισα να σπάσω τη σιωπή

"Γιατί ήρθαμε εδω;"

"Δεν σε είδα καλά και φαντάστηκα πως εδώ θα ήσουν πιο άνετα" μου είπε και ήρθε και έκατσε δίπλα μου στον καναπέ

"Σε ευχαριστώ" του είπα δειλά και έσκυψα το κεφάλι μου

"Για πιο πραγμα;" με ρώτησε και σήκωσε το πηγούνι με το δάχτυλο του για να τον βλέπω στα μάτια

"Για όλα. Που είσαι δίπλα μου με στηρίζεις με βοηθάς σε ότι χρειάζομαι  με προστατευεις από κάθε κίνδυνο. Που είσαι εδώ" του είπα και ξαναεσκυψα το κεφάλι μου

"Κοίτα με" είπε έντονα αλλά εγώ τον αγνοησα

"Κοίτα με γαμωτο" φώναξε και έπιασε και με τα δύο του χέρια τα πρόσωπο μου και το γύρισε για να βλέπει το δικό του. Τον κοίταζα μέσα στα μάτια. Αυτά τα υπέροχα μάτια.

"Θα έκανα τα πάντα για εσένα. Κάνω τα πάντα για εσένα. Είσαι τόσο σημαντική για εμένα Έλλη. Περισσότερο από όσο ήταν η Αναστασια. Δεν περίμενα ποτέ να αγαπήσω κάποια όσο αυτή πόσο μάλλον περισσότερο. Όμως εσύ ήρθες και άλλαξες τα δεδομένα μου. Είσαι τόσο ξεχωριστή. Με κάνεις χαρούμενο μόνο με ένα σου χαμόγελο. Όταν είσαι στην αγκαλιά μου νιώθω πως το σώμα μου παραλύει. Δεν είχα ποτέ αδυναμίες πάρα μόνο της Αναστασίας. Και τώρα έχω και εσένα. Δεν μπορώ να σου χαλάσω χατίρι. Δεν μπορώ να σου πω όχι. Νιώθω ευλογημένος που μπήκες στη ζωή μου Έλλη. Οπότε πιστεύω πως αυτός που πρέπει να πει Ευχαριστώ δεν είσαι εσύ αλλά εγω" μου είπε και εγώ είχα κοκαλωσει και τον κοιτούσα.

Συγνωμη συγνωμη για να καταλάβω. Μόλις μου είπε ότι με αγαπάει και μάλιστα περισσότερο από την αναστασια; ωω Χριστέ μου θα ΤΡΕΛΑΘΏ. Με χάνετε. 

"Τεο..." Πήγα να πω αλλά με διέκοψε ενώνοντας τα χείλη του με τα δικά μου. Στην Αρχή πανικοβληθικα όμως μετά ανταπέδωσα το φιλι. Ήταν γλυκό και συνάμα παθιασμένο. Έκρυβε μέσα του τόσα πολλά συναισθήματα. Οικειότητα. Αγάπη. Τρυφερότητα. Φροντίδα. Ερωτας...