Η φύλακας Άγγελος μου

Κεφάλαιο 27

Από τότε που έχω έρθει στο νοσοκομείο δεν μπορώ να κοιμηθώ, ούτε να φάω. Όλοι έχουμε πέσει σε κατάθλιψη. Η Αγγελική τελείωσε με τα ράμματα και κάποιος που είχε την ίδια ομάδα αίματος με το δικό της, της το δώρισε. Πραγματικά του είμαι ευγνώμων που θέλησε να την σώσει και ας μην την ήξερε.

Τώρα κάνει το χειρουργείο για να καθαρίσει το μελάνι στο στομάχι της.
Φοβάμαι παρά πολύ. Έγιναν όλα τόσο απότομα.

Μετά από πέντε ώρες.

Μία νοσοκόμα έρχεται και μας πλησιάζει. Το βλέμμα της με κάνει να ανησυχώ. Όλοι όσο είμαστε εκεί μαζευόμαστε γύρω της.

Νοσοκόμα: Εσείς είστε οι συγγενείς της Αγγελικής Βασιλοπούλου;

Αναστασία: Ναι ναι. Εμείς είμαστε.

Μητέρα: Πως είναι η Αγγελική;

Νοσοκόμα: Μπορώ να πω πως η κοπέλα έχει πολύ δυνατή ψυχή με όλα αυτά που έγιναν στο νοσοκομείο.
Το χειρουργείο πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, βέβαια υπήρξαν και μερικά προβλήματα, αλλά κατάφερε να μείνει ζωντανή. Προς το παρόν η κοπέλα κοιμάται και δεν είμαστε σίγουρη ποτέ θα ξυπνήσει. Μπορεί οποτεδήποτε, ακόμα και σε μεγάλο χρονικό διάστημα και σε μικρό. Μέχρι τώρα μπορούμε μόνο να περιμένουμε.

Αναστασία: Ευτυχώς.... Ευχαριστώ θεέ μου....

Είπε με σιγανή φωνή και τα μάτια της άρχισαν να βουρκώνουν.
Τώρα μερικοί από εμάς κλαίνε από την χαρά τους που η Αγγελική μπόρεσε να ζήσει.
Το κακό όμως είναι πως δεν ξέρουμε ποτέ θα ξυπνήσει. Ανυπομονώ να την ξανά δω.

Μισή ώρα μετά.

Μας είπαν πως τώρα μπορούμε να πάμε να την κοιτάξουμε. Πρώτα μπήκε η Αναστασία και μετά από λίγη ώρα, βγήκε κλαίγοντας. Η μητέρα μου, μου είπε να πάω εγώ τώρα. Έβαλα το χέρι μου πάνω στο χερούλι της πόρτας και μετά από λίγα λεπτά το έσπρωξα κάτω και την άνοιξα. Διστακτικά την κοιτάω και μένω σοκαρισμένος από την εικόνα της. Βουρκώνω αμέσως και προσπαθώ να συγκρατηθώ για να μην κλάψω. Της έχουν σκεπάσει μέχρι το λαιμό με μία κουβέρτα και τα μονά μέρη που μπορώ να δω του σώματος της, είναι τα χέρια που σε μερικά σημεία έχουν επίδεσμο και το κεφάλι της που της έχουν βάλει μάσκα οξυγόνου.
Πιάνω το δεξί χέρι της απαλά και το χαϊδεύω.

Seo: Σε ευχαριστώ που δεν έφυγες...
Σε ευχαριστώ που έμεινες ζωντανή, μετά από αυτά που πέρασες σε όλοι σου την ζωή.
Πίστευα πως από εμάς τους δύο, εγώ έζησα χειρότερα.... Αλλά έκανα μεγάλο λάθος.... Εσύ ήσουν εκείνη που μέχρι τώρα πέρασες περισσότερες άσχημες στιγμές.
Κι όμως εσύ ήσουν εκείνη που άλλαξε την δικιά μου ζωή και μου έδειξες τι πρέπει να κάνω.
Πραγματικά σε ευχαριστώ και ελπίζω να ξυπνήσεις σύντομα.
Άγγελε μου!