Η φύλακας Άγγελος μου

Κεφάλαιο 33

Πριν λίγο αποχαιρετήσαμε την Αναστασία στο αεροδρόμιο. Είχε δακρύσει που έπρεπε να αφήσει την Αγγελική η οποία και εκείνη είχε βουρκωμένα μάτια. Ήταν μία συγκινητική στιγμή.

Τώρα ήμαστε σπίτι μου και κοιτάμε τηλεόραση. Κάθομαι και μεταφράζω κάθε τρεις και λίγο το τι λένε στην Αγγελική, η οποία δεν καταλαβαίνει τίποτα από κορεάτικα.
Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι της πόρτας και πήγα να δω ποιος ήταν.

Seo: Γειά σου Soo Ah.

Soo Ah: Γειά... Ήθελα να σε ρωτήσω αν θα ήθελες να βγαίναμε βόλτα;

Seo: Εντάξει. Περίμενε να το πω στην Αγγελική.

Soo Ah: Εγώ σκεφτόμουν να βγαίναμε οι δυο μας. Αλλά δεν πειράζει αν έρθει και η ελληνίδα.

Seo: Καλά πάω να την φωνάξω.

Πήγα να της το πω και εκείνη χάρηκε που θα βγαίναμε. Αλλάξαμε και οι δύο γρήγορα και βγήκαμε.

Πήγαμε παντού στην περιοχή και η Αγγελική φαίνεται πολύ ενθουσιασμένη. Η Seoul είναι τεράστια και πολύ όμορφη πόλη.
Καθίσαμε σε ένα καφενείο και πήραμε 3 fredo cappuccino.

Soo Ah: Πόσο καιρό γνωρίζεις την ελληνίδα;

Seo: Φέτος γνωριστήκαμε.

Soo Ah: Μου είχες πει πως δεν είχες φίλους στην Ελλάδα!

Seo: Δεν είχα! Όμως όταν ήρθε στο σχολείο μου, άρχισε να μου κάνει παρέα και να με προστατεύει από τα παιδιά που μου κάναν bullying. Χάρις εκείνη έκανα φίλους, ακόμα και με εκείνους που με ενοχλούσαν. Όλα άλλαξαν όταν εμφανίστηκε.

Soo Ah: Νόμιζα πως μισούσες εκείνα τα άτομα που σου κάνανε bullying!

Seo: Ήθελα να τους δώσω μία δεύτερη ευκαιρία.

Μόλις τελειώσαμε, φύγαμε για το σπίτι. Η Soo Ah φαίνεται κάπως παράξενη. Δεν χαμογελάει καθόλου, ούτε προσέχει που πάει. Κάθεται συνέχεια με σκυμμένο κεφάλι και προχωράει με τα χέρια στις τσέπες της.

??: Παιδιά τι κάνετε;

Ακούσαμε μία φωνή από πίσω μας και γυρίσαμε να τον κοιτάξουμε.
Ήταν ο ένας φίλος μου, ο Nam Gi.