Η φύλακας Άγγελος μου

Κεφάλαιο 34

Την στιγμή πού καθόμουν και διάβαζα ένα βιβλίο, ακούω το κουδούνι της πόρτας να χτυπάει.
Είχε έρθει ο Nam Gi να με επισκεφθεί. Πήγαμε στο δωμάτιο μου όπου καθόταν και η Αγγελική.

Seo: Καιρό έχουμε να μιλήσουμε μαζί.

Nam Gi: Ναι! Στην Ελλάδα πώς είναι... ακόμα σε πειράζουν οι συμμαθητές σου?

Seo: Όχι ποία!

Nam Gi: Δεν σε εκφοβίζουν πια? Πως?

Είπε σοκαρισμένος και γούρλωσε τα μάτια του.

Seo: Χάρις εκείνη!

Είπα και έστρεψα το κεφάλι μου προς στην Αγγελική, η οποία καθόταν στο κρεβάτι μου και χάζευε στο κινητό της.

Nam Gi: Το κορίτσι?

Seo: Ναι! Εκείνη εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή... και με έσωσε.

Nam Gi: Κάτσε λίγο πώς γίνεται να σε βοηθήσε ένα κορίτσι?

Seo: Πίστεψε με, είναι πιο δυνατή από ότι φαίνεται.
Δεν είναι ένα απλό κορίτσι, έχει περάσει πολλά,... τα οποία ούτε και εγώ δεν τα ξέρω.
Με προστάτεψε και με έκανε φίλο της, χωρίς καν να με ξέρει. Με βοήθησε να γίνω πιο δυνατός και μου έδωσε αυτοπεποίθηση και θάρρος.
Είναι πάντα εκεί όταν την χρειάζομαι περισσότερο.

Nam Gi: Δηλαδή εκείνη σε κάνει ευτυχισμένο...

Seo: Ναι!

Είπα και αυτόματα χαμογέλασα.
Η Αγγελική σηκώθηκε από το κρεβάτι και πήγε στο Nam Gi, φέρνοντας το κινητό της στην μούρη του.

(Ότι θα γράφουν στο κινητό της Αγγελική θα είναι μέσα σε αποσιωπητικά)

Αγγελική: (Γιατί φέρθηκες έτσι στην Soo Ah;)

Nam Gi: (Τι σε νοιάζει;)

Seo: Όντως! Μου έχει πει χθες ότι δεν μιλάτε καθόλου. Τρέχει κάτι μεταξύ σας και δεν της μιλάς;

Nam Gi: Όχι ακριβώς.....

Seo: Τι εννοείς... όχι ακριβώς;

Nam Gi: Υποσχέσου μου ότι δεν θα το πεις σε κανέναν.

Seo: Σου το υπόσχομαι.

Nam Gi: Η Soo Ah... μου αρέσει...

Είπε και έσκυψε το κεφάλι του.

Seo: Και γιατί δεν της μιλάς;;

Nam Gi: Δ-δεν ξέρω!... Ντρέπομαι πάρα πολύ. Κάθε φορά που την πλησιάζω αγχώνομαι... Κολλάω όταν είναι να της πω κάτι. Είναι σαν να δένεται η γλώσσα μου και να μην μπορώ να εκφραστώ μπροστά της... να της πω τι νιώθω για εκείνη...
Ενώ με τους άλλους μιλάω κανόνικα... Όμως με εκείνην δεν μπορώ... Νιώθω τόσο βλακας....