20: Yeovil

55.8K 1.6K 125
                                    

"Why are you doing this?" It took me a while to answer that question.

Very simple question, yet I can't find perfect words for an answer. Why am I doing this? 

"I don't know too." She stared at me habang nagtatanong ang mga mata niya. I know this is not  just about why I am offering to treat her sprained ankle. We're both quite sure na bukod doon, she's asking why I am treating her like this, na dati naman ay hindi ko ginagawa.

Even I, don't know. Ang alam ko lang simula nang humingi sa akin si Savv ng tulong for Watson's overall health, I couldn't stop myself from helping this woman beside me.

I cleared my throat. "Sleep if you want to."

I know she didn't get a good sleep for taking care of me last night.

"I'm fine. Kaya ko namang gawin 'yang ginagawa mo so you don't need to do it for me. You also need to rest. Baka mabinat ka pa."

Matigas talaga ang ulo mo kahit kailan. Why are you always like this? It really annoys me. 

I wish I could just let you do this dumb thing but damn, I can't help it. 

"Let me, just think I'm returning the good deed, you did for me last night." Tumango nalang siya at humalukipkip. 

"Guess I wasn't the only one who's hard headed here," tapos ngumisi siya.

"Anyway, are you mad?" she asked. Ako naman ngayon ang napakunot ng noo. "Why don't you want me to go in my parent's house?"

I'm not mad. I'm fucking worried. Not just about her ankle but also her safety. See?

Gaya nga ng sinabi ko dati, I've never been worried sa ibang tao bukod sa pamilya ko. This makes me go crazy. Lalo na ngayon at nadamay na siya sa buhay na meron kami kahit wala siyang alam tungkol dito. I'm certain about one thing and that is she's not safe anymore. Nag-aalala ako na baka ano mang oras ay may umatake sa kaniya.

"I have changed my mind. You can go there." I said it just to stop her from asking.

"Thank you then," she smiled. Parang may humaplos sa dibdib ko because of that simple smile. What the fuck?

"Aren't you going to sleep?" umiling siya.

"I have something to tell you..." nakatingin lang ako sa kanya while waiting for her. "I just wanna say thank you... for all. I know hindi pa ako nakakapag pasalamat sayo ng matino. Simula sa pinaka-umpisa nating pagkikita, that day, that car, kahit sa panunutok mo ng baril sa akin, and so on. I thought I was going to die sa kamay ni J-james kaya sa araw na 'yon nang sinabi niyang i-memeet namin ang taong bibili sa akin ay gustong-gusto kong tumakas dahil iyon ang tamang oras. I want to experience na mabuhay ulit sa labas ng madilim na kwartong iyon. And then it happened na sakto ako sa kotse mong bukas, at napunta ako sa pamilya niyo."

"I thought maling tao ang nalapitan ko dahil you guys had guns pointing at me, pushing me to tell you the truth if I'm a spy. Kaya noong sinabi ko sayong patayin mo nalang ako ay buo na ang desisyon kong mamatay, kasi bakit pa ako mabubuhay kung mauulit din naman ang nangyari. Horrible guys, horrible memories that keep on hunting me, horrible life. Kaya ang nasa isip ko noon I wanted to die kahit gusto kong mabuhay. Pero I realized that you guys were totally different sa inaakala ko," she smiled again.
 
"I didn't expect this help, until now hindi pa rin ako makapaniwala. Sa sobrang laki ng naitulong niyo sa akin all I want to do is sundin lahat ng utos niyo, ano man iyon. Nagpagamot ako dahil sa trauma, depression, assaults dahil gusto kong bumawi sa inyo. Sa lahat lahat. At maraming maraming salamat dahil doon. Naging malaking problema niyo man ako dati pero hindi kayo nagsawang iparamdam sa akin na I'm part of this family," pinunasan niya yung luha niyang tuloy tuloy sa pagbuhos. Damn.

Mafia Boss 1: Saved By Him Where stories live. Discover now