Mafia Boss 1: Saved By Him

39: Ithalia

"Venice Ithalia!" I turned around to see the person who called my name. Napangiti ako at lumapit sa kanya.

"You became my friend here kahit secret lang but I want you to know that you're the most mapagkakatiwalaan and true friend I have. And gusto kong ibigay sayo 'to, remember this?" Sabi niya ng slang, sabay pakita sa akin ng litrato naming dalawa. I smiled. It was taken the day we've met in the same park kung nasaan kami ngayon.

"Of course. You're really one of the sweetest Baey. Anyway why are you saying me these?" she smiled.

"I don't wanna leave, but hindi naman talaga ako dito nakatira. Don't be sad though, next school year, I'll tell my parents to migrate and study here," she winked. "You will miss me and that's I'm sure of."

"I'll wait for you, then. Yeah, you're right I will miss you so much. Ilang araw lang tayong magkakilala but it feels like I know you for so long," she hugged me.

"I'm gonna miss you too, Venice..."  I shed tears because of that.

She was true to her words, after months she came back, she's studying here but sadly not the same school as mine. Pero nagkikita pa rin kami sa park.

And the next thing I knew ay nasa ibang lugar na ako, no, nasa daan ako papuntang park, parang nagshift ako to another time and day. Right now I was lurking behind the trees, thick and high grasses. Based on what I'm seeing right now is that, there were a lot if men.

They're more than ten in total wearing black suits with big rifles. Walang tao kundi kami lang. Gabi na rin kasi at nasa liblib kaming lugar, daan papuntang park. I was here because Bailey wants to see me kahit gabi na, at naglakad lang ako papunta sa tagpuan namin and this, ito ang naabutan ko while I'm on my way.

Dumako ang tingin ko sa babaeng nakahandusay sa kalsada. Blood is gushing down from her wound on her head, more like a gunshot. Kilala ko na kung sino ang babaeng iyon pero ayaw tanggapin ng isipan ko na siya nga.

Hindi...

Hindi si Bailey ang nakikita kong duguan at wala ng buhay. Hindi siya yun. Hindi. But her uniform, her dark red colored hair, and the car na pamilyar na pamilyar na sa akin ay sinisigaw na si Bailey nga ang babaeng nakahandusay sa malamig na kalsada.

Naramdaman kong nagbabagsakan na ang mga luha ko. Para na akong nababaliw. I want to show myself off at pagbabarilin din sila. Gusto kong labanan sila. Gusto kong magwala, pero something is stopping me. Alam kong kapag lumabas ako sa pinagtataguan ko ay matutulad din ako sa kanya. Wala akong laban.

Nahihirapan na akong huminga. I wanna call Dada. I know Dada can help me, he can help Bailey. He's part of the Mafia, at kahit hindi niya alam na alam ko ang sekreto niya, hihingi ako ng tulong sa kanya. Damn!

Everything hurts! Bakit siya pinatay? Bakit?! 

Pero bago ko pa kunin ang cellphone ko sa bag ay narinig kong nagsalita ang isang lalaki.

"Their fault, mahina ang mga taong nagbabantay sa prinsesa nila." He's talking about those men na nakahiga rin sa kalsada, wearing black suits too with guns. At alam kong mga bodyguards iyon ni Bailey.

"Now tell me, sino ngayon ang talunan?" and he laughed na nakapagpatayo ng balahibo ko.

Nagtawanan din ang mga kasamahan niya. I think he's their Boss pero hindi ko makita ng malinawan ang mukha niya dahil nakatalikod siya sa akin.

I gritted my teeth, I wanna strangle him to death. Hayop siya! Wala siyang awa! Demonyo!

Ano ang ginawa ni Bailey to deserve this?