Flight Of The Stars

9) Sorunlar

Merhabaa!

İyi okumalar!! ❤️

**Harry'nin Ağzından**

Parçalanan her şeyden nefret ediyordum!

Altı üstü elimden çay bardağını düşürdüm ve tuzla buz oldu ama parçalar sanki yere düşmedi, hepsi benim kalbime saplandı. Oturduğum sandalyede acı ile yerdeki parçalara bakarken annem gürültüyü duyup yanıma koşmuştu.

"Harry, canım iyi misin?" sorusunu anlamış olsam da gözümü cam parçalarından alamıyordum. Parçalar önceden bir bardaktı, şimdi ise dört bir yana savrulan parçaların bardak ile alakası bile yoktu. Aslında vardı ama bir daha asla bir araya gelemezdi.

Tıpkı anne ve babam gibi...

"Harry! İyi misin?" annemin ısrarcı sorusu beni düşüncelerimden uzaklaştırmıştı. Başımı anneme doğru çevirdim. Gülümsemeye çalıştım. "İyiyim annecim." Biraz duraksadım durumu toplayacak cümleyi arıyordum. "Sanırım en sevdiğin takımı bozdum." diyerek dudak büktüm.

"Hayır bebeğim, en sevdiğim takım değildi." Ayağındaki terliklerle dikkatli bir şekilde yanıma doğru ilerleyip bana sarıldı. "Bu evde senden daha kıymetli hiçbir şey yok Harry." dedikten sonra gülümsemesi bir daha genişledi. "Tabi Gemma da var. Ama o, burda yaşamıyor artık."

Ben de anneme sarıldım. Ayrılık işinden etkilenmediğimi söylesem de bazı zamanlar gerçekten bunun acısını hissedebiliyordum. Mesela doğum günlerinde, Noel'de; kısacası tüm ailenin bir arada olduğu her günde. Biz de elimden düşen o bardak gibi paramparça olmuştuk. Parçalanan şeyler, çevresindekilere hissetmediklerini söyleseler de acı veriyordu işte.

Annem yerdeki cam kırıklarını süpürürken masadan kalkıp banyoya doğru ilerlemeye başladım. Merdivenleri birer ikişer çıkıp banyo kapısına vardım ve hemen içeriye girdim.

Soğuk su düşüncelerden uzaklaşmamı sağlasa da yine tam olarak iyi hissettiğim söylenemezdi. Duştan sonra giyindim. Bir süre düşündüm ve telefonumdan Kate'e mesaj attım.

"Üst balkonda bekliyorum."

Kate ile komşuyduk. Evlerimiz dip dibe ve balkonlarımızın arasında yarım duvar vardı. Gerçi çoğu zaman bu duvardan atlayıp birimizin odasına geçer konuşurduk ama balkon muhabbetlerimiz de hiç bitmezdi, hele çocukken. Kate ile burada planlar kurar, diğerlerine iletirdik. Sonra burada kimsenin bilmediği sırlarımızı anlatırdık birbirimize. İşte biz Kate ile öyle arkadaşız, birlikte büyüdük. Benim ondan gizlim saklım yoktur. Tavsiyeleri olmadan hayatıma devam edemem desem yalan söylemiş olmazdım.

Telefonum titremişti. "Çıktım canım." Mesajını okur okumaz ben de hemen balkona çıktım.

Kate mavi gözlerini kocaman açmış bana 'ne oluyor' bakışları atıyordu. Birkaç gündür Zayn ile görüşemiyorlardı. Çoğunlukla gece müsait oluyordu Zayn. Babasının işi için uzaklaşması gerekti. Çalıştığı için Kate de ona uyuyordu. Beyaz teni uykusuz olduğunu öyle belli ediyordu ki.

Gülümseyerek duvara yaklaştım. "Nasılsın canım benim?"

Kate de bana gülümsedi. "Harry. Günaydın. İyiyim sen nasılsın?"