Escaping from me ✓

-hoofdstuk 11-

~Malia~

Ik lig op mijn bed een boek te lezen. Rose mijn puppy ligt voor de haard te slapen. Ik kijk op van mijn boek wanneer ik de deur open hoor gaan. Raphael.

"Ik wist niet zeker of je nog wakker was." Hij komt binnen gestapt. "Morgen gaat Jace weg." "Oh." Ik kijk teleurgesteld. "Hij moet echt de naburige roedel helpen met zijn oorlog tegen de mensen." Ik knik langzaam, Jace had me er al wat over verteld.

De mensen waren in opstand gekomen tegen de roedel, omdat ze bang waren vermoord te worden door de weerwolven. Ze zijn weerwolven gaan vermoorden, en nu heerst er oorlog. Er zijn zoveel mensen dat de roedel het niet alleen kan redden. Jace zijn roedel ligt het dichtst bij en de alpha is een goede vriend van hem. Anders zou hij nooit zomaar geholpen hebben.

"Komt hij snel weer terug?" "Dat kan hij je beter zelf vertellen, dan kun je ook afscheid nemen." Hij glimlacht voorzichtig en zet een stap opzij. Jace komt mijn kamer ingelopen en Raphael loopt weg.

Hij gaat bij me op bed zitten. "Het spijt me dat ik je moet achterlaten, maar ik beloof dat ik het goed maak wanneer ik terug ben." Hij kijkt me aan met een spijtige blik. "Het geeft niet ik ben allang blij dat je weer snel terug komt. Toch?" Hij glimlacht. "Natuurlijk prinses, voor jou alles." Hij drukt een kus op mijn voorhoofd.

Hij wil weer opstaan, maar ik trek hem terug. "Blijf hier, alsjeblieft." Hij kijkt me blij aan. "Meen je dat? Als dat te snel gaat, ga ik wel weer weg." "Nee blijf." Hij knikt blij en mompelt dat hij wat kleding gaat halen.

Ik kleed me snel om in mijn witte nachtjapon en niet veel later komt Jace terug. Hij draagt een simpel zwart t-shirt en een lange joggingsbroek.

Ik sla de dekens open, en hij komt bij mij in liggen. Hij trekt me tegen zich aan en al snel val ik in slaap. En natuurlijk droom ik over mijn prins op het witte paard.

—————————————————————————

Ik word wakker door Jace. "Tot morgen prinses." Hij drukt een kus op mijn hoofd, en voordat ik het weet is hij weg. Ik zucht. Ik hoop maar dat hij veilig terugkeert.

Ik probeer nog wat te slapen, maar ik blijf maar denken aan Jace. Rose spring op me en likt in mijn gezicht. Ik zucht en kleed me snel aan. Ik borstel nog snel mijn haar, en laat vervolgens Rose naar buiten. Ik ga op een bankje zitten en wacht tot ze terug komt.

Het duurt even maar dan komt ze weer terug. Ik loop naar de ontbijtzaal en zie dat ik alleen ben. Lusteloos begin ik aan mijn ontbijt en zie Rose slapen in het hoekje van de kamer.

Ik loop voorzichtig de zaal uit om mijn puppy niet wakker te maken. Ik loop door de tuinen en al snel kom ik een meertje tegen. Ik ga in het gras zitten en richt mijn hand op het water. Wanneer ik snel mijn hand dichtknijp spuit er een straal water omhoog.

Hoe harder ik train, hoe sterker mijn krachten worden. Wanneer ik een toeter hoor is mijn concentratie totaal verdwenen. Het is van een trompet. Ik ren terug naar het kasteel en zie allemaal mensen naar buiten rennen. Zowel in mens als in wolfvorm.

Verstijfd blijf ik staan. Wat zou er aan de hand zijn? Ik probeer aan degenen die langs mij rennen te vragen wat er aan de hand is, maar ze negeren me totaal. Een grote grijze wolf komt recht op me afgerend. Hij stopt vlak voor mijn neus, en verandert terug. Raphael kijkt me paniekerig aan.

"Malia ga naar het kasteel en sluit jezelf op." Zijn ogen groot en paniekerig. "Waarom, wat is er aan de hand?" Bang kijk ik om me heen. "De mensen zijn langs Jace gekomen. Ze komen hierheen." Mijn wereld stort in. "Jace?!" "Ik weet het niet Malia, we gaan hem vinden dat beloof ik!" En met dat verandert hij in zijn wolf en rent weg.

Een dienstmeisje komt op me afgerend. "Luna!" Ze trekt me aan mijn arm naar binnen. "We gaan u beschermen koste wat het kost." En met dat trekt ze me mee naar mijn kamer. Ze duwt me in mijn kamer en ik pak haar arm wanneer ze weg wilt gaan. "Waar ga je naartoe?" Ze kijkt me bang aan. "Iedereen die mee kan vechten moet meevechten." "Ik kan meevechten."

Ze schud haar hoofd. "Nee u bent te waardevol." Ze loopt de deur uit. "Doe de deur op slot en blijf daar." Met dat rent ze weg. Ik sluit de deur en draai hem op slot. Ik hoor gepiep onder mijn bed. Rose. Ik haal haar onder het bed weg en probeer haar gerust te stellen.

Ik tril over mijn hele lichaam en ben ontzettend bang. Niet bang dat er iets met mij gebeurd, maar met de anderen. Met Raphael, en Jace.

Mijn gedachten zijn een puinhoop. Ik moet iets verzinnen. Ik moet ze kunnen helpen. Ik loop naar de aangrenzende badkamer en vul alles met water. Het bad, de douche en de wastafel. Als er iemand hier komt kan ik me op zijn minst verdedigen.

Ik loop gauw terug naar mijn kamer. Ik durf niet uit het raam te kijken. Te bang om lichamen te zien, te bang om hun te zien.

Ik hoor gemorrel aan het slot en stemmen achter de deur, ik spring trillend op en loop naar de badkamer. Nu hopen dat mijn krachten meewerken. Ik hoor dat ze de deur openen en trillend sta ik in de hoek van de badkamer. "Ze moet hier ergens zijn! Vind haar en je word rijkelijk beloont!" Adrenaline stroomt door mijn lijf wanneer er ook aan het badkamer slot gemorreld word.

Ik sluit mijn ogen en Rose begint hard te piepen. De deur word opengegooid en zwaarden worden op me gericht. Ik zet alle emoties van me af. Ik richt mijn hand op de mannen en meteen worden ze achteruit gegooid door een onbekende kracht. Een paar mannen pin ik tegen de muur door het water te bevriezen. Wanneer ik zeker weet dat ik elke man in de kamer heb vastgemaakt ren ik de gang op met Rose achter me aan.

Ik ren de trappen af en ren naar buiten. Ik geef bijna over bij het aanzicht van alle lichamen op de grond. Ik ontwijk ze en ren richting het bos. Ik kan ze niet in de steek laten. Ik ren richting het geluid van vechtende mensen met Rose nog steeds achter me aan.

De mensen die ik tegenkom pin ik tegen de bomen aan. Ik kom aan op een slachtveld en zoek haastig om me heen. Ik zie Raphael verschrikt naar me kijken en met zijn hoofd schudden, maar ik negeer hem. Een paar mannen komen op me afgerend maar ik gooi ze achteruit, waarmee weet ik niet maar het werkt. Raphael komt op me af.

"Waar is hij?" Raphael kijkt naar de grond. "Malia je moet echt teruggaan het is ve-" ik kap hem boos af. "Waar is hij?" Hij kijkt me trots aan. "Hij is bij het grote plein, luna." Hij buigt zijn hoofd en ik duw hem Rose in zijn armen.

Ik ren naar het grote plein waar het één groot slachtveld is. Ik zie hem vechtend met een oudere man. Ik kijk woedend naar de man wanneer hij een mes door zijn arm steekt. Niemand maar dan ook niemand komt aan mijn mate.

Dit was het. Ik was niet tevreden over wat ik schreef vandaar dat er gister geen hoofdstuk online kwam. Maar nu wel! Ik hoop dat jullie het leuk vonden! Laat dat zeker even weten, en tot het volgende hoofdstuk!

Groetjes mij!