Escaping from me ✓

-epiloog-

1 jaar later
-Jace-

"Neemt u  Jace, Malia tot uw vrouw?" "Ja."
"Neemt u Malia, Jace tot uw man?" "Ja."

"Dan mag u nu de bruid kussen."

Een grijns ontstaat op mijn gezicht wanneer ik naar voren buig. Ik druk mijn lippen op de hare en precies op dat moment begint iedereen te juichen. Ik trek me grijnzend weer terug.

Ik trek mijn vrouw van het altaar over het pad bestrooit met rozenblaadjes. We lopen door de straten van de roedel. Trots houd ik Malia's hand vast.

Ik denk na over alles wat we samen hebben beleefd. Het afgelopen jaar is zeker niet gemakkelijk geweest. Tommen's mate kreeg een heftig ongeluk, maar gelukkig kwam ze er weer bovenop. Raphael ontmoete zijn mate alleen ze was een rogue, dus duurde het lang voordat ik haar vertrouwde. De tweeling werd ernstig ziek, en het duurde wel drie maanden voordat ze weer helemaal de oude waren. Malia en ik waren samen gaan wonen, maar tot over maat van ramp werd er brand gesticht en brandde het huis volledig af.

Rose verloor haar been nadat ze Malia beschermde van een rogue aanval. Mijn vader overleed doordat hij zelfmoord pleegde. Malia's ouders verdwenen volledig maar pas nadat ze een duidelijke booschap hadden achtergelaten, door een deel van mijn pack uit te moorden.  Maar er is ook iets moois gebeurd. Na alle ellende vroeg ik haar ten huwelijk en vertelde ze aan me dat ze zwanger was.

"Hey dromer waar denk je aan?" Malia geeft een krachtige duw tegen m'n schouder, waardoor ik uit mijn gedachten raak. "Aan wat we samen hebben meegemaakt." Een glimlach verschijnt op haar gezicht. Ze wrijft met haar handen over haar buik.

Ik glimlach en kus haar. Gekuch weerklinkt waardoor ik zachtjes grom. Ik verbreek de kus en kijk boos naar degene wie ons momentje verstoorde. Raphael en zijn mate Flora staan ons geamuseerd aan te kijken.

"Wat moeten jullie?" Brom ik chagrijnig. Malia mept hard tegen me aan door m'n gedrag. "We wouden jullie feliciteren." Ik snuif. "Hadden jullie dat niet op een ander moment kunnen doen?" Raphael grinnikt, wat me nog chagrijniger doet kijken.

"Doe deze gewoon even om." Zegt Flora terwijl ze een blinddoek in mijn en Malia's handen drukt. Voorzichtig doen we de blinddoeken om. Raphael pakt mijn arm en trekt leid me. Gelukkig laat hij me nergens tegenop botsen.

Op een gegeven moment staan we stil. Raphael laat m'n hand los waardoor ik nu geen enkele steun meer heb. "Doe jullie blinddoeken maar af." Zegt Raphael. Ik haal snel de blinddoek van mijn ogen, en mijn mond valt bijna meteen open bij wat ik zie.

Een prachtig groot huis staat in mijn blikveld, precies aan de rand van het bos. Ik hoor Malia naar adem happen. Ik loop naar haar toe en omhels haar. Ik druk een kus op haar haren en glimlach.

Dit moment is geweldig.

Nee, perfect.

Dit was het dan! 😭 Ik wil niet dat het over is maar helaas. Ik dit boek zo vreselijk missen! Ik hoop dat jullie het leuk vonden ondanks dat dit het einde is natuurlijk. Er komt nog een dankwoord, en dan is dit boek officieel voltooid! Ik hoop dat jullie er van hebben genoten! Love yall!

Groetjes mij!