𝑴𝒚 𝑵𝒆𝒊𝒈𝒉𝒃𝒐𝒓 // 𝑱𝒋𝒌

•10•

Έφτιαξα το μαλλί μου και έκλεισα ελάχιστα τη πόρτα και στάθηκα ακριβώς απέναντι. Χτύπησα το κουδούνι και ακριβώς εκείνη τη στιγμή με κυριάρχησε το άγχος.

***************

Περίμενα ένα λεπτό μέχρι να ανοίξει ώσπου τελικά άνοιξε. Εμφανίστηκε ένας κοιμισμένος Jungkook, με ένα ανακατεμένο μαλλί.

Έβηξα για να καθαρίσω τον λαιμό μου. "Σου έφερα τα ρούχα σου!" Του λέω.

"Δε μπορούσες να τα φέρεις μετά; Τώρα βρήκες; Κοιμόμουν!" Τι ωραίος τρόπος να καλωσορίζεις αυτούς που σου χτυπάνε τη πόρτα.

"Ναι, συγγνώμη που δε ξέρω κάθε πότε κοιμάσαι και πότε ξυπνάς!" Απαντάω ειρωνικά. "Πως νιώθεις σήμερα;"

"Καλά!" Απαντάει βαριεστημένα. "Τι με ήθελες;"

"Τα ρούχα σου!" Του ξανά λέω και του τα δείχνω.

"Αα!" Λέει αδιάφορα. Αυτή η αδιαφορία του μου σπάει τα νεύρα.

Του δίνω τα ρούχα του και κοιτάζω τα παπούτσια μου. Αυτή η στιγμή είναι τόσο αμήχανη..

"Εμμ εγώ να πηγαίνω!" Λέω. Τον κοιτάζω για τελευταία φορά και πηγαίνω πίσω στο διαμέρισμα μου.

Κλείνω τη πόρτα πίσω και παίρνω μία ανάσα.

Τι μου έχεις κάνει Jeon Jungkook;

*Μετά από 3 ώρες*

Άνοιξα το παντζούρι του μπαλκονιού και κοίταξα τον ουρανό. Αρχίζει να νυχτώνει.

Πήρα το τσάι μου, το κινητό μου και από πάνω έβαλα μία ζακέτα. Κάθισα στη καρέκλα και άρχισα να κοιτάω το φεγγάρι.

Κοίταξα στο διπλανό διαμέρισμα και δεν ήταν κάνεις στο μπαλκόνι. Λογικό να μη βγει από την στιγμή που είναι άρρωστος. Ελπίζω αύριο να 'ναι καλά..

Aishh! Γιατί τον σκέφτομαι; πρέπει επειγόντως να ξεκολλήσω. Δε μου κάνει καλό όλο αυτό..

*Jungkook's POV*

Από την ώρα που ήρθε και μου έδωσε τα ρούχα με έχει βάλει σε λίγες σκέψεις. Ενδιαφέρεται πολύ για μένα..

Μήπως να με θέλει; Μπορεί αλλά δε μπορώ να βγάλω από μόνος μου συμπεράσματα.

Μου έχει μείνει στο μυαλό η φράση: "Επειδή.. Επειδή θέλω να 'μαι δίπλα σου!"