𝑴𝒚 𝑵𝒆𝒊𝒈𝒉𝒃𝒐𝒓 // 𝑱𝒋𝒌

•41•

"Για ποιο λόγο του είπες να μαζέψει τα πράγματα μου εδώ;" Με κοίταζε με απορημένο ύφος..

"Soomi.. Soomi πρέπει να φύγουμε από εδώ. Γενικά από την Seoul!" Της είπα και με κοίταξε με γουρλωμένα ματιά.

************************

*Luna's POV*

"ΤΙ;" Ρωτάω δυνατά και μου έκαναν νόημα να σκάσω.

"Μην φωνάζεις!" Λέει ο Jimin αλλά δε του δίνω σημασία..

"Δηλαδή θα πρέπει να αποχωριστώ από την κολλητή μου;" Τους ρωτάω και κοίταξα με την άκρη του ματιού μου την Yura που με κοίταξε θιγμένη αλλά δεν έδωσα σημασία.

"Για ένα χρονικό διάστημα Luna! Πρέπει να φύγουν από εδώ.. Κινδυνεύουν!" Απαντάει ο Jimin κοιτώντας με από το καθρεφτάκι.

Δηλαδή θα αποχωριστώ από την κολλητή μου; Το στήριγμά μου; Ξέρω πως θα έχω και την Yura απλώς η Soomi είναι κάτι παραπάνω από κολλητή. Αυτή με έκανε να νιώσω πάλι άνθρωπος μετά από το θάνατο της παλιάς μου κολλητή.

*Flashback: Πριν 5 χρόνια*

Αρχίσαμε να γελάμε για βλακείες πράγματα εγώ, η Soomi και η Soolhyung.

Γελούσαμε τόσο πολύ που δεν καταλάβαμε ότι είμασταν στη μέση του δρόμου.

"Πρέπει να ηρεμήσουμε κορίτσια!" Είπε μέσα από τα γέλια της η Soomi.

"Μα και συ γελάς!" Είπα και την έδειξα με το χέρι γελώντας.

Ήταν οι πιο ωραίες στιγμές της ζωής μου. Μ' άρεσε που περνούσα χρόνο με τις δύο μου κολλητές. Με έκανε να νιώθω γεμάτη.

Ανεβήκαμε στο πεζοδρόμιο και επιτέλους σταματήσαμε.

"Κοιτάξτε κορίτσια!" Είπε ξαφνικά η Soolhyung και την κοιτάξαμε.

Ήταν στη μέση του δρόμου με τα χέρια ανοιχτά. Λες και περίμενε κάτι..

"Soolhyung τι ακριβώς κάνεις; Πάμε να φύγουμε!" Της είπα και στο τέλος έριξα ένα γελάκι.