𝑴𝒚 𝑵𝒆𝒊𝒈𝒉𝒃𝒐𝒓 // 𝑱𝒋𝒌

•40•

"Soomi!" Ακούω μία κουρασμένη γνωστή φωνή δίπλα μου και γυρνάω μα δω ποιος είναι.

"Jungkook;" Λέω έκπληκτη.

**********************

"Jungkook τόσο καιρό εδώ είσαι;" λέω έκπληκτη.

Σέρνομαι κοντά του με το ζόρι και εκείνος νεύει καταφατικά.

"Γιατί ρωτάς; Ανησυχούσε κάνεις;" Ρωτάει και γελάει.

"Φυσικά! Οι κολλητοί σου και εγώ" Απαντώ και γουρλώνω τα μάτια μου από αυτό που είπα.

'Εγώ'. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το είπα..

Χωρίς να πει κάτι κλείνει τα μάτια του.

Του έπιασα το χέρι. "Είσαι εντάξει;" Τον χαϊδεύω.

Σηκώνει τη μπλούζα του και μου δείχνει κάτι σημάδια όπου σ' αυτά υπήρχαν ξεραμένο αίμα.

"Τι είναι αυτά;" Τον κοιτάζω με απορία.

"Όλα αυτά είναι αυτά που περνούσα και περνάω κάθε μέρα Soomi!" Τον κοιτάζω σοκαρισμένη.

"Jungkook; Γιατί στα έκαναν αυτά;" Τον ρωτάω αλλά δεν απαντάει. "Γιατί;"

"Που να ξέρω Soomi;" φωνάζει εξαγριωμένος και κοίταξα κάτω.

Όχι επειδή δεν ήξερα τι να πω αλλά ένιωσα άσχημα που μου φώναξε.

"Συγγνώμη!" Πετάει στα ξαφνικά και σηκώνω το κεφάλι μου απότομα με αποτέλεσμα να ζαλιστώ.

Πήγα να πέσω πίσω αλλά με κράτησε.

"Χαλάρωσε!" Λέει ήρεμα.

Ένιωσα εκείνη τη στιγμή μία ανατριχίλα..

"Jungkook;" Μουρμουρίζω. "Θέλω να φύγω! Δε θέλω να ξανά περάσω τα ίδια πάλι" Δακρύζω.

Με πλησίασε και με έχωσε στην αγκαλιά του.

Ξαφνιάστηκα αλλά ανταπέδωσα.

"Λες να μη το ξέρω Soomi; Είμαι ήδη 1 μήνα εδώ και δεν αντέχω" Ψυθιρίζει.

Σπάμε την αγκαλιά.

"Γιατί δεν προσπάθησες να το σκάσεις;" Ψυθιριζω σιγανά γιατί εδώ πέρα και οι τοίχοι έχουν αφτιά.

"Λες να μην προσπάθησα; Δύο μέρες μετά αφού με πήραν, βγήκα έξω αλλά με είδε κάποιος από τα 'τσιράκια' του πατέρα μου και με... γάμησε στο ξύλο. Κυριολεκτικά!" Γελάει.

Του πιάνω το χέρι του και του χαμογελώ.

"Θα το προσπαθήσουμε μαζί Jungkook!" Εκείνος με κοιτάζει στα μάτια.