𝑴𝒚 𝑵𝒆𝒊𝒈𝒉𝒃𝒐𝒓 // 𝑱𝒋𝒌

•29•

Κοίταξα να δω σε ποιον έπεσα πάνω και γούρλωσα τα μάτια μου.

Ήταν αυτός ο άντρας που ήταν τότε με τον Jungkook.

"Γεια σου Soomi! Χαίρομαι που σε ξαναείδα.." Μου χαμογελάει και τον κοιτάζω κάπως φοβισμένη.

*********************

"Φοβάσαι;" Συνεχίζει με ένα χαμόγελο έως στα αφτιά. "Με φοβάσαι να φανταστώ εε;" Γελάει ελαφρά. "Καλά κάνεις πάντως.. Όλοι πρέπει να με φοβούνται!" Συνεχίζει να γελάει κάπως αρρωστημένα ώσπου σταματάει απότομα.

Έκανα ένα βήμα πίσω για να φύγω αλλά εκείνος το κατάλαβε και με έπιασε από τον αγκώνα.

"Τολμά να φύγεις και θα κάνω κακό σ' όλα σου τα αγαπημένα σου άτομα. Ξεκινώντας από τον πάμπλουτο μπαμπάκα σου και τελειώνοντας από τους φίλους σου" Με κοιτάζει χαμογελαστά σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

"Από..από ξέρεις τον..τον μπαμπά μου;" Προσπαθώ να πω.

"Σχεδόν ολόκληρη η Κορέα ξέρει τον μπαμπά σου. Δεν είμαι μόνο εγώ! Όλοι ξέρουμε πως έχει τα δύο μεγαλύτερα νοσοκομεία της Κορέας με αποτέλεσμα από αυτά τα νοσοκομεία να βγάζει εκατομμύρια λεφτά" Τον κοιτάζω χωρίς να πω τίποτα. "Γι' αυτό μη τολμήσεις να καλέσεις ποτέ την αστυνομία γιατί ξέρεις τι θα σου κάνω!"

Ψυχοπαθής!

"Τώρα μπορούμε να πάμε μία βόλτα!" Αποφασίζει και αρχίζει να με σέρνει από την αντίθετη κατεύθυνση.

"Τι; Άσε με!" Φωνάζω ελάχιστα και εκείνος με αγριοκοιτάζει.

Δεν κυκλοφορεί και κανένας.

Καλύπτει με το χέρι του το στόμα μου και με τραβάει.

Του δαγκώνω το δάχτυλο και εκείνος βγάζει ένα επιφώνημα πόνου.

Καλά να πάθεις.

Του χώνω μία στα τέτοια του (καταλάβατε που) και αυτός πέφτει κάτω.

Αρχίζω να τρέχω γρήγορα προς το σπίτι μου.

Καθώς έτρεχα, κοίταξα πίσω και πάλι καλά δεν με ακολουθούσε.

Έφτασα και έβαλα γρήγορα τα κλειδιά στην πόρτα της εξόδου. Τα χέρια μου έτρεμαν.

Μπήκα μέσα και έκλεισα τη πόρτα. Ξεκλείδωσα το διαμέρισμα μου και έκλεισα έπειτα τη πόρτα. Ακούμπησα τη πλάτη μου στη πόρτα και κύλισα προς τα κάτω παίρνοντας βαθιές ανάσες.

Τι ήταν αυτό;

Άμα πήγαινα μαζί του φανταστείτε τι θα μου έκανε. Πάλι καλά που τον χτύπησα και άρχισα να τρέχω.