All Falls Down

Dos

Mabigat ang hakbang kong lumabas ng kusina at dumiretso sa kuwadra, nang mapansing bukas ang isa sa mga kulungan at wala ang kabayo na namamalagi doon.

Imposibleng may mag lakas loob na gumamit kay Guban. Bukod sa akin at kay papa, si Laxx lang rin ang may kakayahang magpasunod sa kabayong 'yon.

Nahinto ako sa paglalakad nang kamuntik nang mabangga ng nagwawalang kabayo. Si Guban! What the hell!

Bago pa man lumapat ang katawan ko sa lupa ay isang matigas na braso ang pumulupot sa aking ulo at isa sa aking katawan. Shielding me from falling hard to the ground.

Sa nanlalaking mga mata, sinubukan kong hagilapin ang mukha ng lalaking sumalo sa akin. His strong manly scent greet me the most. Tila ba iyon na ang natural niyang amoy. Strong and masculine. At hindi nga ako nagkamali, when his grip on me tightened causing for me to clung on his broad shoulders. Mas lalo pang nanlaki ang mga mata ko! Oh my god! Who is this man?! I'm pretty sure he isn't Garrison! Must've not Laxx either!

Habol ang hininga kong lumayo sa kanya at tumuwid sa pagkakatayo.

I look at him only to embarrassed myself gawking at the man in front of me. This sight is to behold.

He cleared his throat bringing me back to life. "Are you alright?" Tanong niya sa matigas na ingles. I nodded my head and sight. Calming my inner self as i find the situation real awkward.

Napangisi ako at ngumiti sa kanya ng kaswal. Aminin ko man o hindi, napaka gwapo ng lalaking ito. Tipong kahit matanda malalaglagan ng salawal. Napangiwi ako. Pero may gusto na akong iba kaya nakakapanghinayang.

Huh? Lea? Anong nakakapanghinayang ka d'yan? Pinigilan kong hindi mapahilamos sa sariling naisip dahil matiim na ngayong nakatitig sa akin ang estranghero .

Naglahad ako ng kamay at nagpakilala. "Hi. Ako nga pala si Laneya. K-kasambahay ako dito. Ikaw?" Pigil na huwag mabulol habang nagsasalita.

Pasiring niyang inalis sa akin ang paningin at binigyang pansin ang kabayo na ngayon ay hila hila ni Bartoloy.

Agad akong lumapit sa kaniya at kinuha ang pisi. "Ano bang nanyari, Bart? Sabi ko paliguan mo lang, hindi pakawalan." Sabi ko sa naiinis na tono.

Paano pala kung hindi ako at ibang tao ang muntik niyang mabangga, baka palayasin na ako dito.

"Oh? Ba't ako? Pagkatapos ko siyang paliguan, pinakain ko pa yan bago iwan." Paliwanag niya. But i wont buy it. I'm not stupid.

"Ni lock mo ba yung hawla niya? Hindi. Kaya siya nakalabas." Sabi ko sabay turo sa lock na nakaunlock. Napakamot siya sa kanyang batok sabay ngisi.

"Ehe! sorry.." Lumagpas ang tingin niya sa akin at bahagyang yumuko habang nahihiyang kumaway. "Ay, Ser. Kayo ho pala. Pasensya na ho sa abala. Hindi na mauulit." Tumango ang lalaki at bumaling ang tingin sa akin.

Nagtaas ako ng kilay at tumikhim bago nag iwas ng tingin at binalingan ang kabayo na ngayon ay kumakalma na. Iniwan ko silang naguusap doon habang iginagaya si Guban sa kanyang hawla. Huli na nang mapansin kong sumunod pala sa akin ang lalaki nang marinig ko siyang magsalita.

"You own that? Or trained him at least?" Aniya sa malalim na boses. What's with his accent? Kinikilabutan ako.

Nilingon ko siya at binigyan ng tipid na ngiti. I can be casual, you know. Why is it so hard to do it with him. Its as if he can read me effortlessly through my eyes.

"Ah. Hindi. Tagapag alaga lang." Sabi ko at nag iwas ng tingin. Nakakaintindi ba 'to ng tagalog? But he nodded so i guess he understands me.

I shrieked when someone's lift me from the back, earning a genuine laugh from a man behind me. Familiar scent filled my nose. Saka pa lang nag sink in sa akin na si Laxx Trevisano ang nakapulupot sa aking baywang.

He got me by surprise. I kind of expected him to follow me, but i wasn't prepared that he will appear here anytime soon. Kung kailan nasa harap ko ang lalaki at sandaling nalimutan ang kanyang pagdating. I feel guilty though. But..oh well.

He made me face him and kissed me until were both gasping for air.

"Surprise!" Aniya sa pagitan ng aming halik. I smiled sweetly. Ngunit mas bothered sa lalaking nakamasid sa amin..o sa akin?

I held onto his shoulders before pulling out from the kiss. My eyes flickered to the man who's now watching us intently with a dangerous grim line on his lips.

I cleared my throat. "B-baka may makakita sa atin, Laxx." I rolled my eyes after realizing the stupid remarksà Really, Lea? Ano pa lang tawag mo sa lalaking kanina pa nanunood?

Laxx ignore me pulling me towards him.

"Hey, man! What are you doing here?" Tanong ni Laxx sa lalaki.
I just stupidly stood there trying to avoid his gaze.

He licked his lips before answering the question.

"Nothing. So, she's your girlfriend i assume." Aniya. Huminga siya ng malalim bago tumuwid sa pagkakatayo. Intimidating the both of us.

"Yeah." Laxx said slightly chuckling. Inalis niya ang pagkakapulupot ng kanyang braso sa aking baywang at nilipat sa aking balikat. Slightly nudging me towards his friend.

"Lea, meet Craig. My bestfriend. Were like brothers so... I hope you treat him like your kuya." He wink at me. My jaw dropped, looking at them ridiculously. What?!

"You heard it right, babe.." He pinched my chin, pressing a soft peck kiss on my lips. "He's way lot older than me."

"Man, you're awful!" The man chuckled in amusement.

Sinugod siya ni Laxx at inambahan sa tiyan. Ginantihan din siya ni Craig at binuhat sa kaniyang balikat, causing for them to groan in pain when they both fell hard to the ground.

Napangiwi ako dahil mukhang pareho silang nasaktan sa pagbagsak. Sa tingin ko, kaya niyang patumbahin si Laxx ng walang kahirap hirap, ngunit mas piniling magkunwaring nasasaktan.

Natapos sila sa tawanan at parehong hinihingal. Magkaakbay silang lumapit sa akin.

"I think i should go. You guys need time to catch up." Tinapik niya Si Laxx sa balikat at muling sumulyap sa akin sa naghahamong mga mata.

"Yeah! Thanks, bro!" Gumanti si Laxx ng paghampas sa kaniyang tiyan gamit ang likod ng kaniyang palad. He then turn to me and giving me a tight hug.

"I miss you...so damn much." Aniya habang humihigpit ang pagyakap sa 'kin.

Natawa ako ng bahagya bago napadaing dahil sa magaan niyang mga halik sa aking leeg.

"I missed you too. Bakit ngayon ka lang bumalik?" Sabi ko.

Sa bawat araw na naiisip ko siya, wala akong ibang maramdam kundi ang pagkasabik na muli ko siyang makita at mahawakan. Ngayon na nandirito siya, it felt so surreal. Like, i was just dreaming and when tomorrow when i wake up, he wasn't there anymore.

Binaon ko ang aking mukha sa kanyang leeg. Filling my lungs with his scent.

"I'm sorry.." He whispered in my ear. But i couldn't help it. I cry. I cried until I'm completely drained. "I love you... I love you, Laneya Aryssa Castellar."