Make Me Smile

|28|Να είμαι δική του|

ATTENTION
Πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε το υπέροχο αυτό κεφάλαιο βεβαιωθείτε πως υπάρχει τουλάχιστον ένα πακέτο χαρτομάντιλα κοντά σας. Αν αυτά δεν υπάρχουν μπορείτε να πάρετε το ρολό κουζίνας μαζί σας. Ευχαριστώ.
----------------------------------------------------------------------------

"Μετά το σχολείο, στο παρκάκι της γειτονιάς μου" λέω μόλις σηκώνει το ακουστικό "Είναι σοβαρό" συνεχίζω και το κλείνω πριν προλάβει να μιλήσει. Τοποθετώ το κινητό μέσα στη τσάντα μου και κλείνω την εξώπορτα του σπιτιού μου.

Απέναντι μου στέκεται η Σοφία που με περιμένει να ξεκινήσουμε για το σχολείο χαμογελαστή. Την πλησιάζω και χωρίς να χάσει χρόνο αρχίζει να μου μιλάει γρήγορα σε βαθμό που δεν μπορώ να τη καταλάβω.

"Μπορείς να επαναλάβεις πιο αργά παρακαλώ;" ρωτάω κοιτώντας την στα μάτια καθώς εκείνη παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεκινάει.

"Ο Χρήστος μου ζήτησε να βγούμε" λέει χαμογελαστή, έτοιμη να ουρλιάξει από τον ενθουσιασμό της καθώς εγώ έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα.

"Πότε;" είναι το μόνο που καταφέρνω να πω μέσα στην έκπληξη μου.

"Αύριο το απόγευμα" απαντάει ονειροπολώντας και μια ανάσα ανακούφισης απελευθερώνεται από τα χείλη μου.

"Να περάσεις από το σπίτι μου" της λέω και μου ανταποδίδει χαμογελώντας δίνοντας μου το ναι.

Και κάπως έτσι φτάνουμε έξω από την καγκελόπορτα του σχολείου και μπαίνουμε μέσα μόλις το κουδούνι χτυπά.

[...]

Έχει περάσει μισή ώρα από τη λήξη της σχολικής μέρας και βγαίνω από το σπίτι κρατώντας το γράμμα μέσα στα χέρια μου σφιχτά προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τι πρόκειται να γίνει.

Ξεκινάω να περπατάω με προορισμό το παρκάκι στη γειτονιά μας καθώς από στιγμή σε στιγμή θα βρίσκεται εκεί για να του αποκαλύψω την αλήθεια.

Όμως ο ήχος κλήσης του κινητού, μου υπενθυμίζει πως κάτι έχω ξεχάσει και συγκεκριμένα, κάποιον. Το σηκώνω αμέσως τοποθετώντας το ακουστικό στο αυτί μου έτσι ώστε να μπορέσω να ακούσω την φωνή του.

"Θα περάσω λίγο νωρίτερα. Σου έχω ετοιμάσει κάτι" η χαρακτηριστική του φωνή ακούγεται μόλις καταλαβαίνει πως αποδέχτηκα την κλήση του.

"Δεν θα μπορέσω" λέω γρήγορα πριν προλάβει να το κλείσει και παίρνω μια ανάσα καθώς τρίβω τους κροτάφους μου "Έτυχε κάτι και δεν θα μπορέσω την ώρα που είπαμε. Ίσως αργότερα" λέω χτυπώντας τα δάχτυλα μου νευρικά μεταξύ τους.