De gave {Marauders story}

2

Eindelijk waren we aangekomen op Hogwarts. Eindelijk kon het beginnen, mijn zesde jaar hier, het wordt een spetterend jaar dat weet ik nu al, want dit jaar zou ik er voor zorgen dat Sirius me zag staan, of dat ging ik toch proberen. Ik zuchte, in de trein had ik me weer verpaatst, ik was uit mijn lichaam gekropen en naar de coupé van de marauders gevlogen, ja gevlogen nu ook weer niet , laat en we zeggen dat ik er naartoe was gegaan. Dus ik kwam daar aan en kroop Sirius binnen, dat klinkt een beetje raar ik weet het maar het is de enige manier om te beschrijven wat ik doe. Sirius wist natuurlijk niet dat ik dat deed hij voelde niet dat ik er was. Maar ik wel , ik wist dus waarom hij zo hard aan het lachen was, ze hadden een volgens hun fantastische prank bedacht, de gewaden van sneep in het meer gooien. Aangezien ik in Sirius zat voelde ik dat hij het grappig vond. Eerlijk gezegd vond ik het ook wel een leuke prank. Sirius dacht niet aan mij, dat voelde ik, hij dacht aan het gezicht van sneep als die zou merken wat ze hem hadden aangedaan. Sirus dacht niet aan mij, hij voelde dus niets voor mij, dat wist ik dan ook al weer,pffff hij ziet me dus nog steeds niet staan, net als de vorige 6 jaar."joehoe, aarde aan Zora" Ik schok op uit mijn overpeinzingen toen Lilly haar stem vlak bij mijn oor riep "hey hoor je me wel". "Sorry " zei ik "ik was even weg" "ik zag het " Antwoorde Lilly vriendelijk. Plots begon perkamentus met zijn jaar lijkse speech, die dit jaar weer hetzelfde was als alle vorige jaren, behalve dan dat hij een boodschap van vilder had die luidde: "Dit jaar mogen er geen steeds-weer-opnieuw-ontploffende-confetiekannonnen worden afgeschoten" hij keek hierbij opvallend naar Sirius en James die luid begonnen te proteseren.Ik lachte. Zo was het elk jaar.