De gave {Marauders story}

17

De rest van de dag verliep heel raar. Sirius en ik waren niet meer naar de lessen gegaan maar hij verplichte mij om s'avonds wel te eten. We gingen dus toch naar het avondeten en gingen helemaal in de hoek naast elkaar zitten. Lilly ontweek mij en keek niet een keer onze richting uit. Ze zat met Alice te praten en uit de paar woorden en zinnen die ik had opgevangen ging het over mij en de ruzie. Alice keek alsof ze Lilly helemaal begreep en keek nogal vuil naar mij. Oké, van haar kon ik dus ook al geen steun verwachten. Nu had ik alleen Sirius nog. We praatten niet veel tegen elkaar maar ik had hem wel uitgelegd wat er met Lilly en mij was gebeurd ( maar dan een beetje anders, zonder het deel dat over hem ging natuurlijk). Ik probeerde te eten maar niks smaakte mij echt en ik dacht niet na over wat ik allemaal in mijn mond propte. Sirius daarentegen kreeg geen hap door zijn keel en stond na een tijdje op. "Ik ga naar boven" zei hij. Ik knikte en bleef nog even zitten. Ik keek Sirius na toen hij de grote zaal uitliep. Ik hield van hem. En niet zo een stomme crush, nee ik hield echt van hem. Hij was gewoon fantastisch, hij was knap, leuk, grappig en hij hielp mij echt, hij steunde mij. Ik stond op en liep de zaal uit. Ik liep snel de trappen op, de gangen door, nog trappen op. Tot ik helemaal hijgend bij het portret ven de dikke dame aankwam. "Sirius!" riep ik toen ik binnen was. Ik keeek rond maar zag geen Sirius, alleen een grote, mooie, zwarte hond. De hond keek op. Je zou zeggen dat hij verdrietig keek. Hij bleef me aankijken. Ik bleef staan. Wat deed deze hond hier. Ik had hem nog nooit gezien en voor zover ik wist waren er geen honden in het kasteel. De hond bleef kijken. Het was wel een mooie hond. Ik gind naast de hond op de zetel zitten en begon hem te aaien. "Wie ben jij?" Vroeg ik zachtjes. De hond antwoorde niet wat logisch is, maar kwam met zijn hoofd op mijn schoot liggen. We bleven een tijdje zo liggen. He twas misschien raar maar he was echt rustgevend, en het voelde als thuiskomen. Ik had geen idee van waar de hond kwam maar dat maakte niet uit, hij was er. Ik besloot tegen de hond te praten. Ik vertelde hem alles. Van de ruzie met Lilly tot mijn verliefdheid voor Sirius. Toen ik over Sirius vertelde kwam de hond nog dichter bij mij liggen. Het leek echt alsof hij mij begreep. 

Toen we na een half uurtje stemmen hoorde bij het portretgat. Sprong de hond plots op en liep naar de jongensslaapkamers. waarom begreep ik oook niet maar ik hoorde aan de stemmen dat het Lilly en Alice waren. Oké wacht, snel, een plan verzinnen. Ik kon naar onze kamer gaan, maar misschien gingen zij daar ook heen. Of ik kon daar snel mijn bezem pakken en wegvliegen. Of ik kon mij er niks van aantrekken en gewoon blijven zitten. Het tweede idee leek mij toch het beste. 

Ik zat op het dak na te denken over hoe stom en kak mijn leven eigenlijk was toen ik beneden iemand zag wandelen. Aan zijn haar en de manier waar op hij wandelde zag ik dat het Sirius was. Toen ik hem daarstraks zocht wou ik hem echt gewoon kussen( ja, ik was al vijf jaar verliefd op hem en had het nooit durven zeggen, dus wat had je verwacht)maar toen kwam die hond. Ik snapte nog steeds niet waar die vandaan kwam en waar hij heen was gegaan. Ik bleef even naar Sirius kijken die richting het verboden bos liep. Plots hoorde ik een geluid achter mij. Ik keek om e nzag dat het maar gewoon een duif was. Ik keek weer naar beneden en zocht met mijn ogen het terein af op zoek naar Sirius. Waar was hij nu? Ik keek nog eens goed rond maar zag alleen een grote zwarte hond. Wacht?.....de hond!.... de hond van daarnet! Langzaam drong het tot me door. Ow shit! Ik had de hond alles verteld, ALLES!. Ook over Sirius. fuck! wat als Sirius me nu ging haten. Dan zou letterlijk iedereen me haten. Behalve James dan. Oké ik moest een plan verzinnen. Ik kon naar Sirius gaan en eerlijk zijn. Dat was wel een risico. Ik kon het gewoon negeren en hopen dat Sirius nog normaal deed tegen mij. Of ik kon......Whahahah ja dat was het! Sirius wacht maar af!........

Zo weeral een nieuw hoofdstuk. Wat vinden jullie er van, en van het einde? Ik ga nu een week niet kunnen schrijven maar daarna weer wel hoor.!