De gave {Marauders story}

6

Later wist ik niet of het echt was of maar een droom. Ik was wakker geworden in mijn eigen bed, diep onder de dekens. Dat was opzich al vreemd want ik lag nooit echt onder de dekens, meestal lagen ze op een hoopje aan het eind van mijn bed. Ik was dus niet wakker geworden in de common room hoewel ik toch dacht te herinneren dat ik daar in slaap was gevallen. Ik was helemaal in de war, hoe kwam het dat ik in de common room in slaap viel in Sirius armen en toch wakker werd in mijn eigen bed? Toen ik wakker was gworden besloot ik het niet aan Lilly te vertellen. Stel dat het maar een droom was, dan zou ze me zeker uitlachen. Ik deed dus gewoon normaal en liep naar de badkamer voor een douche.

Toen ik even later de common room binnen kwam zag ik Sirius op de bank zitten, ik wist niet goed wat ik nu moest doen, oftewel kon ik naar hem toe gaan en vragen of het waar was, of ik kon het gewoon laten en wachten tot hij er zelf iets over zei ( behalve als het een droom was, dan zou hij er natuurlijk niks over zeggen). De eerste optie bracht een boel risico's mee, dus koos ik om te zwijgen. Er was een grote kans dat het een droom was, ik had wel vaker dromen over Sirius, al had ik nog nooit gedacht dat het echt was, ik had altijd wel door dat het een droom was en bovendien, ik wou me echt niet voor schut zetten bij Sirius. Dus ik deed gewoon normaal en liep naar beneden om te gaan ontbijten. Ik schepte spek met eieren op mijn bord en begon hongerig te eten. " Goedenmorgen, schone slaapster" Ik schrok van Sirius stem en keek verward naar boven. Sirius glimlachte en kwam naaste me zitten. " Goed geslapen? " vroeg hij met een grijns, merlin ik hield van die grijns. " Euhm... ja" zei ik twijfelend. Sirius nam een boterham en smeerde er choco op; "Ik heb ook goed geslapen" zei hij. Ik glimlachte, waarom weet ik niet, ik most gewoon glimlachen. Ik kreeg toen plots een geweldig idee, ik bedacht me oppeens dat ik gewoon in Sirius moet kruipen en kijken of het een droom was of niet. Dat ik daar nier eerder aan had gedacht. Ik verplaatste me en kroop in Sirius, het was niet bepaald een fijn gevoel om zo uit je lichaam te kruipen en rond te zweven zonder dat mensen je zagen. Ik deed het ook niet zo vaak, ik beschouwde het niet echt als een gave, eerder als een aandoening of zo. Eigenlijk vond ik het gewoon vreemd. Ik kroop Sirius binnen en voelde me inneens blij, ik voelde me zo omdat Sirius zich ook zo voelde. Sirius dacht aan de avond ervoor, hij dacht aan hoe hij met mij in de common room had gezeten, hij dacht aan hoe ik sliep en aan hoe hij mij daarna in mijn bed was gaan leggen. Hij had mij ondergestopt en was zelf ook gaan slapen. Bingo! dacht ik en ik ging weer naar mijn eigen lichaam. "Je bent me naar boven gaan brengen hé" fluisterde ik. Hij knikte en knipoogde naar mij. wacht... Hij knipoogde naar mij ? Sirius Orion Black, de gootse player van de school, de populairste jongen van de school, de jongen die gehaat werd door slytherins en aanbeden werd door grifoendors, die jongen knipoogde naar mij? wow ik was helemaal in de wolken. Oké dacht ik dit is het begin. ik knipoogde terug (wat moest ik anders doen), verondschuldigde mij en liep de zaal uit met een onwaarscheinlijk grote grijns op mijn gezicht en een verliefde blik in mijn ogen. Misschien was dit een beetje overdreven, het was gewoon een knipoog maar wel één van Sirius dus dat maakte het dan weer geen gewone knipoog.