De gave {Marauders story}

18

Oké goed. Het was misschien niet zo een heel grappig idee. Het was niet zo speciaal maar het was beter als de andere ideeën. In mijn hoofd had ik al een plannetje gemaakt. (Ik had toch niks beters te doen)

1. Zorgen dat ik de hond weer tegenkwam 

2. zorgen dat ik weer met de hond kon praten.

3. Eerst over andere dingen praten, anders viel het te hard op. 

4. Iets SUPER genants vertellen over Sirius en heel hard lachen. 

Oké ik geef toe het was niet zo grappig of zo. Eigenlijk was het gewoon flauw. MAAR het was wel leuk? Ik kon ook gewoon iets anders doen. Bijvoorbeeld tegen de hond praten over James en zeggen dat hij maar gewoon een vriend is. OF... Ik kon mijn gave gebruiken. Sirius binnengaan en zien wat hij dacht. Dan naar de hond gaan en iets over die gedachte zeggen ( maar niet zo ven hey hond weetje Sirius denkt dit, wel een beetje subtiel hé). Sirius zou helemaal in de war zijn.  Mmm dat was wel een idee. Ik wist het nog niet goed maar ik besloot om sowiso mij naar Sirius te verplaatsen. Maar ik moest eerst weten waar hij was. Als hij te ver was zou ik weer in het Ziekenzaal kunnen belanden en dat was geen goed idee. Ik ging hem zoeken en vond hem uiteindelijk in een van de gangen terwijl hij wat doeloos rondslenterde. Ik zorgde ervoor dat hij mij niet niet zag en verplaatste me naar hem. Ik ging hem binnen en werd meteen overspoeld met een golf van emoties. Verdriet, spijt, boosheid, liefde en ook een soort schuldgevoel. Ik wist niet dat Sirius zo emotioneel kon zijn. Hij had heel veel spijt dat hij zo uitgevlogen was tegen James.  En hij voelde zich schuldig omdat hij vanalles had gezegd over James en mij. Want hij wist heel goed dat Ik  en James nooit iets zouden worden. James was zoals altijd smoor op Lilly en het zou hem zeker verbazen als dat ooit over zou gaan. Sirius wist dat hij heel dom was geweest en hij was er nog steeds niet over dat hij en James ruzie hadden. Ze waren beste vrienden! Hij dacht na over hoe hij het goed kon maken. Tenslotte was het zijn schuld wel een beetje. Tussen al deze verwarrende gevoelens door was er ook liefde. Maar die was een beetje weggedruk tussen al de rest zodat ik hem niet goed kon plaatsen en kon zien wat voor liefde het was en voor wie. Sirius vroeg zich af hoe laat het was. Hij moest al bijna naar de volgende les. Het tussenuur was bijna gedaan. Hij keek op zijn horloge. 15:56. Shit nog maar 4 minuten. Hij moest snel zijn. Hij had helemaal geen zin in de les maar hij wou niet te laat komen zodat hij weer straf moest maken. Hij moest dit weekend al straf maken. Met Zora. Ik verplaatste me snel weer naar mezelf. Sirius kwam mijn richting uit en ik moest ook weer naar de les. En snel. Ik de gang van het juiste lokaal haalde Sirius me in. "Ook te laat?" vroeg hij een beetje hijgend. Ik knikte. "Geschiedennis van toverkunst. Valt wel  mee als we te laat zijn. Hooguit een korte preek maar meer niet." zei ik. "Ik heb geen zin." zuchte Sirius en hij legde zijn hoofd ik zijn nek. "pfff nee het gaat waarscheinlijk weer zo'n slaapverwekkend saaie les worden." We slenterden nu langzaam richting het lokaal. "Weetje" zei Sirius. "Ik heb echt geen zin, laten we ergens anders heen gaan" Ik keek hem aan. In zijn vragende ogen zag ik een sprakeltje hoop. Ik knikte. "Kom" zei ik. " We gaan naar boven."

Weer een nieuw hoofdstuk! Ik ben er zelf eigenlijk niet zo heel tevreden mee maar ja het kan er mee door. I heb zo wat zitte nnadenke ne nik heb het gevoel dat het verhaal zo niet echt een goeie verhaallijn heeft. Er gebeurt zo wel vannales maar dan daarna is dat meteen weer vergeten. Maar ik ga mijn best doen om dat niet meer te veel te doen. xxxNoor