"Μαθήματα ζωής από τον Τζέισον κι έτσι?"
Είπε ο Άρης και γέλασε ξανά ειρωνικά καθώς κάπνιζε μάλλον το εκατομμυριοστό τσιγάρο.
" Οικογενειακές ιστορίες το κάναμε εδώ πέρα? Γουστάρω"
Συνέχισε ο Μάρκος και ετριψε τα χέρια του μεταξύ τους διασκεδάζοντας.
Να τι κάνει ο Μάρκος όταν δεν βγαίνει για ποτό, πάει να μπιπ-ησει αθώες κοπελίτσες και παίζει ξύλο με τον πρώτο τυχόντα. ΒΛΈΠΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΈΣ ΙΣΤΟΡΊΕΣ.
Ο Τζέισον σηκώθηκε απότομα πάνω.
"Κάντε τη από δω"
Φώναξε αλλά οι άλλοι δεν πτοήθηκαν. Ίσα ίσα χαζογελασαν και συνέχισαν την "συζήτηση".
"Γιατί ρε, θα πας να κλαφτείς στη μανούλα σου? Ουψ, ξέχασα ... Δεν έχεις!"
Γουρλωσα μάτια μου όταν το άκουσα αυτο και έπιασα γρήγορα το μπράτσο του Τζέισον. Αν και θα το ευχαριστιομουν πάρα πολύ να έβλεπα τον Άρη με μαυρισμένο μάτι, δεν ήταν η κατάλληλη ώρα για καβγά ούτε το κατάλληλο μέρος.
Ο Μάρκος χτύπησε τον Άρη στα πλευρά λέγοντας του ότι το παρατραβάει αλλά ο Άρης ήταν λες και βρισκόταν σε άλλη διάσταση. Τα μάτια του ήταν καρφωμένα στου Τζέισον και κοιτάζονταν με μίσος.
Ακούστηκαν φωνές και είδα πίσω ένα κύμα παιδιών να φωνάζει "ΞΥΛΟ ΞΎΛΟ" και να έρχεται προς εμάς.
"Τι γίνεται εδώ?"
Ακούστηκε δυνατά η φωνή του Κώστα. Αυτοί που έρχονταν έφυγαν πίσω σαν στρατιωτάκια, μόλις είδαν τον Κώστα να έρχεται με μεγάλα ,βαριά βήματα.
Το μαλλί του κυμάτιζε στον αέρα και το μαύρο του δερμάτινο τζακετ του πήγαινε τόσο φανταστικοκαταπληκτικα, που έτρεχαν σε όλες τα σάλια.
Πίσω του ερχόταν και η Λίλα τρέχοντας σαν πάπια με τα δεκάποντα μποτάκια. Ηλίθια σκουληκαντέρα.
Ο Κώστας μας κοίταξε όλους έναν προς έναν.
"Μάζεψε τον φίλο σου γιατί το παράχεσε"
Είπα και τον κοίταξα έντονα. Μου έριξε ένα άγριο βλέμμα αλλά στράφηκε σχεδόν αμέσως στον Άρη.
"Προχώρα, φεύγουμε"
Του είπε και εκείνος υπάκουσε με βαριά καρδιά αν κρίνω από τις βρισιές που άκουσα. Περίεργο όμως... Ο Άρης που ξέρω δεν δέχεται διαταγές.
Όταν έφυγαν γύρισα στον τζεισον και τον είδα ακόμα εκεί μαρμαρωμένο να κοιτάζει το κενό με τα χέρια σε γροθιές. Με φόβιζε κάπως , αλλά ήταν ο Τζέισον... Πάντα καλός και γλυκός, δεν θα μου έκανε κακό εμένα.
Τον ακούμπησα απαλά στο μπράτσο και τινάχτηκε πίσω.
Μάζεψε γρήγορα τα πράγματα του αμίλητος και άρχισε να περπατά προς την έξοδο του σχολείου.
YOU ARE READING
Every Good Girl Needs A Bad Boy
Romance"Πες μου σε παρακαλώ ότι το θες αυτό όσο το θέλω κι εγώ" είπε με κομμένη την ανάσα. Ένιωθα κατακόκκινη, η ντροπή μου ήταν εμφανής άλλη μία φορά. Τελικά έγνεψα καταφατικά, αποφεύγοντας το βλέμμα του που με κάρφωνε με λαγνεία. "Θέλω να το ακούσω μω...
