Έβγαλε από τη τσέπη του ένα πακέτο και άναψε άλλο ένα τσιγάρο.
"Λοιπόν, τώρα έμαθες. Ελπίζω να μπορείς να καταλάβεις γιατί σε απομάκρυνα τόσο από κοντά μου, τότε." Είπε και με κοίταξε στα μάτια.
"Άρα όλα αυτά έχουν μείνει στο παρελθόν?" Ρώτησα δείχνοντας το άλμπουμ.
Κατέβασε το κεφάλι του κάτω και άρχισε να παίζει με τον αναπτήρα του στο πάτωμα.
Δεν μου απάντησε. Γιατί δεν απάντησε?
"Κώστα. Σου μιλάω." Είπα νευριασμένη. Θεέ μου, είναι ακόμα... Έτσι?
"Σε άκουσα." Είπε κοφτά.
"Και γιατί δεν μου απαντάς?" Ρώτησα πάλι.
"Γιατί δεν θα σου αρέσει η απάντηση." Είπε νευριασμένος και συνέχισε να μην με κοιτάει.
"Ούτε τα άλλα που έμαθα μου άρεσαν αλλά σε άκουσα."
"Όχι Δάφνη, σου είπα, πολλά πράγματα δεν έχουν αλλάξει."
Τελείωσε το τσιγάρο του και το πέταξε στο πάτωμα του δωματίου του, πατώντας το με το πόδι του. Έκανα έναν μορφασμό στη κίνηση του.
Έβγαλε πάλι το πακέτο με τα τσιγάρα από τη τσέπη του, μα πριν προλάβει να βγάλει το 3ο? Το 100ο? Τσιγάρο για σήμερα, του άρπαξα το πακέτο απο τα χέρια και πήγα προς τον κάδο για να το πετάξω.
"Φτάνει." Του φώναξα.
"Μην τολμήσεις" είπε αργά και κοφτά, κοιτούσε το χέρι μου πάνω απ' τον κάδο σαν να κρέμεται η ζωή του από την επόμενη κίνηση μου.
Το πέταξα. Ω ναι, κι όμως. Έκλεισε τα μάτια του και έσφιξε τις γροθιές του.
Πώς κάνει έτσι? Ήταν ένα πακέτο τσιγάρα. Μπορεί να πάει στο περίπτερο να πάρει άλλα.
Άρχισε να περπατά προς εμένα αργά, ενώ με κοίταζε στα μάτια. Ένα ρεύμα φόβου με κατεκλεισε και έκανα λίγα βήματα πίσω, μέχρι που η πλάτη μου ακούμπησε στο σκληρό ξύλο της ντουλάπας. Είχε έρθει πολύ κοντά μου. Γύρισα το κεφάλι μου στο πλάι και αντανακλαστικά έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά.
Είναι και μεθυσμένος και νευριασμένος.
Άκουσα τον βηματισμό του να σταματάει απότομα, μια ανάσα μακριά μου.
"Με φοβάσαι" συμπέρανε με λύπη.
"Γαμώ το κέρατο μου, με φοβάσαι." Συνέχισε να μονολογεί.
Μου έπιασε το πρόσωπο απαλά και το γύρισε προς το μέρος του ώστε να τον κοιτάω κατευθείαν στα μάτια.
"Δάφνη, όχι, οχι.. Μωρό μου, δεν θα σου έκανα ποτέ κακό" είπε ψιθυριστά και χάιδεψε το μάγουλο μου με τη παλάμη του.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Every Good Girl Needs A Bad Boy
Romance"Πες μου σε παρακαλώ ότι το θες αυτό όσο το θέλω κι εγώ" είπε με κομμένη την ανάσα. Ένιωθα κατακόκκινη, η ντροπή μου ήταν εμφανής άλλη μία φορά. Τελικά έγνεψα καταφατικά, αποφεύγοντας το βλέμμα του που με κάρφωνε με λαγνεία. "Θέλω να το ακούσω μω...
