"ΤΙ?"
Φώναξα δυνατά. Δεν μου συμβαίνει αυτό. Γιατί σε εμένα?
"Έλλη πες μου ότι κάνεις πλάκα" φώναξα στο τηλέφωνο μου πηγαίνοντας πέρα δώθε στο δωμάτιο.
"Δεν έχω λόγο να σου πω ψέματα ρε, δεν μου είχες πει τίποτα και φοβήθηκα, σόρρυ" απάντησε σιγανα.
Δεν το πιστεύω ότι είπε στη μητέρα μου πως δεν είμαι εκεί. Λίγο μυαλό θέλει. Λιιιγο. Βασικά όχι. Να την είχα ειδοποιήσει έπρεπε. Πάρτα Δάφνη. Λούσου τα τώρα.
"Εντάξει μπορείς απλά να πεις ότι ήσουν σε ένα πάρτι και -"
Ξεκίνησε να λέει ο Τζέισον αλλά τον διέκοψα.
"Δεν κατάλαβες. Το έσκασα το βράδυ. Ήρθα εδώ χωρίς να ειδοποιήσω κανέναν και τώρα νομίζουν πως με έχει απαγάγει κανένας βιαστής - κλέφτης που μπήκε από το παράθυρο μου. Υποτίθεται ότι ήμουν σπίτι." Αναφώνησα απελπισμένη.
"Αν τους πεις ότι είχες πάει για τρέξιμο μόλις ξημέρωσε και ξεχάστηκες έξω?" Είπε και τον κοίταξα με σηκωμένο φρύδι.
"Πιο πειστική θα ήταν η εκδοχή με τον απαγωγέα-βιαστή-κλέφτη-ακροβάτη"
Κάθησα στην άκρη από το κρεβάτι. Που έμπλεξα γαμώτο?
Κάθησε δίπλα μου.
"Μακάρι να είχα κι εγώ τέτοια θέματα. Να φοβάμαι τις αντιδράσεις των γονιών μου όταν κάνω μαλακίες και να αγχώνομαι."
Είπε γελώντας με πικρία και του έπιασα το χέρι χαϊδεύοντας το.
"Κάτι θα σκεφτείς εσύ, δεν σε φοβάμαι"
Συνέχισε και μου ανακάτεψε τα μαλλιά παιχνιδιάρικα.
"Έι σταμάτα" είπα γελώντας. Ήταν που ήταν σκατά το μαλλί μου, αποτελειώθηκε"
"Να ξέρεις δεν είσαι ο μόνος θυμωμένος της υπόθεσης. Με παρατησες μόνη μου. Σε φώναζα κι εσύ αδιαφορούσες"
Ειπα κάπως εκνευρισμένη και τον κοίταξα. Κοίταξε κάπου αόριστα και ξεφυσηξε.
Καθησαμε λίγα λεπτά στη σιωπή. Σκεφτόμασταν.
"ΤΟ ΒΡΉΚΑ" φώναξα αναπηδώντας μπροστά του με γουρλωμένα μάτια.
Τρόμαξε και έπιασε τη καρδιά του βαριανασένοντας.
"Σιγά ρε , θα με στείλεις πριν την ώρα μου" είπε και έπεσε ξαπλώνοντας πίσω στο κρεβάτι ,προσπαθώντας να ησυχάσει τους χτύπους της καρδιάς του.
"Είναι ΤΟ σχέδιο!" Άρχισα να χτυπάω παλαμάκια ενθουσιασμένη.
"Κάτι μου λέει πως δεν θα μου αρέσει καθοοολου αυτό το σχέδιο"
"Έχεις τόσο δίκιο" απάντησα γελώντας σατανικά.
~Κώστας Ποβ~
Τι νύχτα κι αυτή χθες. Αφού γύρισα το ξημέρωμα ξεράθηκα στον ύπνο. Το πρωί τα μάτια μου ήταν κατακόκκινα και το κεφάλι μου πονούσε απίστευτα. Ακόμα νιώθω το δακρυγόνο να μου τσούζει τα μάτια γαμώτο.
Πήγα στο μπάνιο και έριξα μπόλικο νερό στο πρόσωπο μου.
Χμ.
Καμία σωτηρία.
YOU ARE READING
Every Good Girl Needs A Bad Boy
Romance"Πες μου σε παρακαλώ ότι το θες αυτό όσο το θέλω κι εγώ" είπε με κομμένη την ανάσα. Ένιωθα κατακόκκινη, η ντροπή μου ήταν εμφανής άλλη μία φορά. Τελικά έγνεψα καταφατικά, αποφεύγοντας το βλέμμα του που με κάρφωνε με λαγνεία. "Θέλω να το ακούσω μω...
