Μου άπλωσε το χέρι του και σηκώθηκα από το έδαφος με τη βοήθεια του. Τον ακολούθησα μέχρι λίγο πιο πέρα που είχε παρκαρισμένη τη μηχανή του. Άντε πάλι μπροστά μου αυτό το μαύρο γυαλιστερό τέρας. Έβγαλε ένα κράνος από τη θήκη και το τοποθέτησε στο κεφάλι μου.
"Δεν φοράς ποτέ κράνος" του είπα σαν να τον μαλώνω.
"Το ξέρω, αλλά εσύ είσαι άλλο" Είπε και τον κοίταξα περίεργα. Ανεβήκαμε στη μηχανή και πήρε τα χέρια μου και τα τύλιξε γύρω από τη μέση του.
"Μην με νευριάζεις άλλο" μου είπε προειδοποιητικά όταν πήγα να τα απομακρύνω από πάνω του.
"Δεν θέλω να πάω σπίτι" είπα όλο παράπονο.
"Τότε πάμε στο δικό μου" απάντησε και πριν προλάβω να διαφωνήσω είχε ανάψει τη μηχανή και είχε
γκαζώσει, κάνοντας με να κρατηθώ σφιχτά από πάνω του.
"Έχω φτιάξει κινέζικο, θα φας?" Με ρώτησε καθώς προσπαθούσα να στερεωθώ στα ψηλά σκαμπό της κουζίνας.
"Είμαι πολύ νέα για να πεθάνω" του είπα δραματικά και γέλασε. Το ήξερα ότι το είχε με τη μαγειρική αλλά πάντα μου άρεσε να τον πειράζω.
"Είσαι και πολύ όμορφη επίσης" στερέωσε τους αγκώνες του στην άλλη μεριά του πάγκου ακριβώς απέναντι μου και έγειρε προς το μέρος μου.
Καθαρισα τον λαιμό μου αμήχανα και κοίταξα όπου αλλού εκτός από τα μάτια του. Ξεφυσηξε και πήγε πάλι πίσω.
"Θα σου βάλω να δοκιμάσεις, είναι η καινούρια μου σπεσιαλιτέ" χαμογέλασε πάλι και άρχισε να ετοιμάζει τα πιάτα με εμένα από δίπλα να τον παρατηρώ στα κρυφά.
Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να είναι τόσο όμορφος?
Έμεινα να κοιτάζω τα χέρια του καθώς σήκωσε τη μεγάλη κατσαρόλα και οι φλέβες στα χέρια του έγιναν πιο έντονες. Για μια στιγμή πέρασαν εικόνες στο μυαλό μου με αυτά τα χέρια να μου χαϊδεύουν το σώμα και να με κρατάνε σφιχτά.
Τζιζους Κραιστ
"Θες από πάνω αυτή τη καυτερή σάλτσα?" Γύρισε προς το μέρος μου.
*Καμία απάντηση*
"Δάφνη?" Είπε πάλι ελάχιστα πιο δυνατά.
"Ε?" Ρώτησα χαμένη στις αμαρτωλές μου σκέψεις.
Σήκωσε το φρύδι του επιδεικτικά και ήρθε πάλι κοντά μου κρατώντας τα πιάτα μας γεμάτα με noodles και κάθησε στο σκαμπό δίπλα μου.
"Δοκίμασε" μου είπε καθώς κινούσε επιδέξια τα chopsticks μέσα στο πιάτο του. Έπιασε μια ικανοποιητική ποσότητα και την έφερε κοντά στο πρόσωπο μου.
Άνοιξα το στόμα μου και πήρα αργά τα noodles καρφώνοντας τον με το βλέμμα μου.
Υπονοούμενα, πολλά υπονοούμενα...
Μην κρίνετε, το είχα δει σε μια ταινία αυτό, ήταν η ευκαιρία μου:(
YOU ARE READING
Every Good Girl Needs A Bad Boy
Romance"Πες μου σε παρακαλώ ότι το θες αυτό όσο το θέλω κι εγώ" είπε με κομμένη την ανάσα. Ένιωθα κατακόκκινη, η ντροπή μου ήταν εμφανής άλλη μία φορά. Τελικά έγνεψα καταφατικά, αποφεύγοντας το βλέμμα του που με κάρφωνε με λαγνεία. "Θέλω να το ακούσω μω...
