You, Me and the Torn Love Letter ꞁ ✓ [PUBLISHED UNDER BOOKLAT PUBLISHING CORP.]

t w o | Bakasyon

Present

GUSTO NI CASS na batukan si Greta kung hindi lang ito nasa kabilang linya. Tinawagan niya ito para sana i-double check ang status nito sa pag-iimpake. May plano pa nga siyang bisitahin ito sa bahay. Matalino man ang kaibigan niya ay messy naman ito sa gamit.

Mahirap na kung pupunta sila sa tatlong linggong bakasyon nila sa Villa Montenuma at biglang malaman niya na nag-underpack na naman ang kaibigan. Last time na nag-underpack ito sa bakasyon nila, kinailangan ni Cass na pahiraman ito ng underwear dahil wala silang malapit na pwedeng pagbilhan.

"So, bakit hindi ka pa tapos magempake?" Tanong niya rito.

"Cassie, besh. Di na ako makakasama."

"What do you mean hindi ka na sasama? Hindi ba ikaw ang pinaka-excited sa ating pumunta?"

Mga dalawang linggo na silang nag-prepare para sa magiging bakasyon nilang iyon. They had been dreaming to win the tickets to a free vacation for the famous Villa. At ngayong nanalo na sila at bukas na sila pupunta, biglang nag-ba-back out ang magaling niyang kaibigan.

At least, Greta does sound apologetic.

"I'm really sorry, Cassie. Syempre excited din ako... pero alam mo na si Gabe..."

Ang tinutukoy nito ay ang boyfriend nitong si Gabe na kaka-graduate lang sa PMA. Ngayon lang kasi nagkita muli ang dalawa kaya mas gustong ikansela ng kaibigan niya ang bakasyon nila para ang boyfriend nito ang makasama.

Hindi naman nila maisasama ang boyfriend nito dahil pang dalawa lang ang reservation nila. Hindi naman niya maibibigay lang sa kaibigan ang sariling reservation. Nag-take na siya ng leave sa trabaho and she's looking forward to this as much as Greta does.

"I get it... ikaw naman," pag-aalo niya. She had to be understanding. Kung siya naman siguro ang nasa lugar ng kaibigan ay baka indyanin niya rin ito. "Ako na lang ang pupuntang mag-isa. Sayang ang reservation mo though."

"Gaga, syempre di kita hahayaang pumuntang mag-isa. Kakasuhol ko pa lang nga nang makakasama mo. Have faith in me, Cassie."

Pinaningkitan niya ng mata ang bagahe niya at naupo na lang sa kama. "Sino naman 'yan? Kilala ko ba?"

Natawa lang si Greta mula sa kabilang linya. "Yes, kilala mo siya. Hindi lang kayo close."

"Sino naman?" Curious na tanong niya. Inisip niya ang lahat ng pwedeng i-suggest ng kaibigan. Hindi niya naman ka-close ang mga kaibigan nito. Kahit na lagi siyang pinapakilala ni Greta sa mga iyon ay hindi niya pa nakakausap ang kahit isa sa mga kaibigan nito nang masinsinan. Kaya hindi niya maisip kung sino man ang tinutukoy nito.

"Surprise na lang, makikita mo rin siya mamaya. Nag-eempake na nga siya ngayon," natutuwa pa ring sinabi ni Greta. Pakiramdam niya tuloy ay may plinaplano itong masama.

"Serial killer ba at ayaw mong ipakilala sa akin?" Sarkastikong tanong niya.

Mas lalong humagalpak ng tawa si Greta na akala mo naman nag-joke siya. Ang babaw talaga ng kaligayahan ng kaibigan niya minsan.

"Pwede rin. Anyways, hang up na ako ah? You need your beauty sleep at one o'clock pa kayo aalis. Bye, Cassie. Take care."

"Bye, Greta."

Nauna nang pinatay ng kaibigan ang cellphone nito kaya nagbalik na lang siya sa pag-checheck ng bagahe. Mahirap na at baka may makalimutan siya. Tinitigan niya ang laptop at ang magkapatong-patong na journal niya sa lamesa. Inabot niya ang journal para gamitin sa pag-rerecord ng kung ano mang magaganap sa bakasyon niyang iyon. Ngunit sa bilis nang pagkuha niya ng journal, nahulog ang isang litrato mula roon.