Το ημερολόγιο μιας MMer

Τρίτη μέρα 🖥

Λοιπόν, αγαπητό ημερολόγιο δεν κοιμήθηκα καθόλου καλά. Το σκυλί γάβγιζε όλη νύχτα στα κουνάβια απέναντι στο δάσος Μένουμε δίπλα σε ένα πανέμορφο δάσος, απαγορευμένο βέβαια για μας και από την μαμά και από τον μπαμπά. Ο Τζέικ βέβαια δεν λογαριάζει τους κινδύνους που μπορεί να υπάρχουν και έχει μπει ακόμη και νύχτα. Την επόμενη φορά είπε θα πάρει και εμένα. Ο Σφουγγαράκης άκουσε το σκυλί, τρόμαξε και άρχισε να κλαίει γύρω στις τέσσερις. Από εκείνη την στιγμή και μετά το σκυλί ούρλιαζε και ο μόνος που κοιμήθηκε σαν πουλάκι ήταν ο Τζέικ, ο οποίος από ότι μου είπε, δεν άκουσε τίποτα.

Την μισή ώρα που κατάφερα να κοιμηθώ, είδα ένα όνειρο με τα αγόρια . Ήταν λέει Πάσχα και εμείς ψήναμε αρνί με τους Γκιουνάρσεν. Ο Μάρκους και εγώ γυρίζαμε το αρνί στην σούβλα. Πρέπει να ήμασταν στην Ελλάδα. Ο Μάρκους μου χαμογελούσε συνέχεια. Και τι όμορφο χαμόγελο που είχε! Ο αδερφός μου από δίπλα μιλούσε με τον Μαρτίνους για κάποιο καινούριο ηλεκτρονικό.

Μετά το όνειρο άλλαξε. Είδα πως με πήραν ως χορεύτρια και μετά έγινε κάτι και τραγουδάγαμε μαζί και κάναμε μια τεράστια συναυλία με πολύ κόσμο. Το χρώμα του ονείρου, ήταν κυρίως το κόκκινο, πράγμα που με τρομάζει κάπως...

Η Δανέζα μητριά, δανική μαμά θα την λέω αφού είναι από την Δανία, έστειλε πρωινιάτικα τον Τζέικ να πάει τον Σφουγγαρακη για μαθήματα αρμόνιου και εγώ μπορώ να θαυμάζω την συλλογή μου από αφίσες.

Την μια μαρέσει περισσότερο ο Μακ και την άλλη ο Τινους. Νομίζω πως κάθε θαυμάστρια αισθάνεται έτσι. Τα δίδυμα δεν πρέπει να ξεχωρίζονται.

Ο μπαμπάς είπε πως αφού γυρίσει ο Σφουγγαράκης θα μας πει που θα πάμε διακοπές φέτος. Ανυπομονώ! Ελπίζω να πάμε και εμείς μαζί τους και να μην μας αναγκάσουν να περάσουμε άλλο ένα καλοκαίρι στους υπνόσακους που μυρίζουν γατίλα.

————————————————————

ΑΓΑΠΗΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΤΙ ΕΓΙΝΕ!! ΘΑ ΠΑΜΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΟΣΛΟ!! ΟΛΟΙ!!!! Μετά ο μπαμπάς είπε πως θα μας αφήσει σε κάποιους φίλους του, και θα πάνε κρουαζιέρα στα νησιά Φούτζι!

Αλλά...

Μόλις ειδα τις συναυλίες των αγοριών....

Δεν θα πάνε Όσλοοο. Βασικά δεν έχουν άλλες συναυλίες γιατί τώρα βγάζουν καινουρια τραγούδια. Μόνο στο τέλος του καλοκαιριού υπάρχει πιθανότητα να πάνε Όσλο. Άλλη μια ευκαιρία, διαλύθηκε όπως το βρεγμένο λεπτό χαρτί. Κομματάκια...

Αύριο φεύγουμε για Όσλο πάντως. Δεν μπορώ από το να είμαι ενθουσιασμένη! Δεν είναι απλά καταπληκτικό που δεν θα πάμε στην θεία που βρομάει γατίλα;

————————————————————

Έτοιμη για Όσλο! Δεν χρειάστηκε να ετοιμάσω τις βαλίτσες γιατί ούτε καν καλά καλά δεν τις άνοιξα πάντως.

Έχω μαζέψει χαρτζιλίκι ολόκληρης της χρονιάς σε ένα γαλάζιο πορτοφολάκι που ανήκε παλιά στην γιαγιά μου. Φύγαμε για ψώνια! Οσλο σου ερχόμαστε αύριο!

Μόλις ενημερώθηκα πως ξεκινάμε με το αμάξι σε μισή ώρας. Το αμάξι δηλαδή της Δανικής μητριάς που είναι τζιπάκι γιατί με το καμπριο λίγο δύσκολο να χωρέσει και το σκυλί. Ναι θα έρθει και αυτό μαζί....δυστυχώς.

Παλιά ο μπαμπας είχε έναν άλλον σκύλο, τον Τσέστερ. Ένα παμφάγο πίτμπουλ. Το οποίο πίτμπουλ μου εφαγε το καναρίνι που μου αγόρασε η γιαγιά. Κρίμα. Το λέγανε Έμιλυ και το κελάηδημά της ήταν πιο γλυκό και από τις λαλίτσες που γεμίζεις με νερό, φυσάς και κελαηδάνε....

Πιο παλιά, πριν χωρίσουν οι γονείς μου, είχε και άλλον σκύλο. Τον λέγανε Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Το είχε ονομάσει έτσι η μαμά γιατί όταν ήταν μικρή, ο Ντι Κάπριο ήταν ο αγαπημένος της ηθοποιός. Ήταν πολύ όμορφο...

Πρέπει να ξαναπούμε αντίο αγαπητό μου ημερολόγιο. Ο Τζέικ με φωνάζει και δεν θέλω να με περάσει στα επεισόδια του game of thrones.

Δεν μου αρέσει το αντίο σαν λέξη. Είναι πολύ τελειωτικό. Αντίο λέμε σε κάποιον που φεύγει αιώνια, κάποιον που θα αργήσουμε να ξαναδούμε. Για αυτό αγαπητό μου ημερολόγιο δεν θα σου πω αντίο, αλλά εις το επανιδείν.