Το ημερολόγιο μιας MMer

Έκτη μέρα 😯

Αγαπητό μου ημερολόγιο....κοιμήθηκα στον καναπέ μαζί με τον Μαρτίνους....

Όχι δεν ήταν αυτό το φοβερό πραγμα που έγινε....

Χτες μόλις μπήκα σπίτι έπεσα πάνω στον Μάρκους που μόλις έβγαινε. Κρατούσε στο χέρι του το τηλέφωνο και μου είπε: «ο Τζέικ χτύπησε. Έλα μαζί μου».

Αρχίσαμε να τρέχουμε στους δρόμους του Τρούφορς. Τον ρώτησα τότε «το είπες στους γονείς σου;» Είχε ξεχάσει να το πει. Τον ρωτησα μετά άμα έμαθε και πως ακριβώς χτυπησε ο αδερφός μου. Δεν απάντησε.

Ξαφνικά είδαμε πολυ κόσμο μαζεμένο μπροστά από κάτι πεσμένο στον δρόμο.....

Ένα αμάξι είχε χτυπήσει τον Τζέικ....

Μπήκα μέσα στο πλήθος και προσπάθησα να δω άμα ο Τζέικ ανάπνεε. Ευτυχώς ήταν ακόμη ζωντανός αλλά γεμάτος αίματα. Τότε σηκώθηκα θυμωμένη και άρχισα να φωνάζω «ΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΧΤΥΠΗΣΕ». Ένας εικοσάχρονος ήταν ο βλάκας που τον χτύπησε. Άρχισα να τον βρίζω μπροστά σε όλο τον κόσμο. Άκουσα μια γριά να λέει «Απαπα κοπελα μου τι λέξεις είναι αυτές;» Έως εδώ όμως! Τον Τζέικ τον βρίζω, τον χτυπάω και τον κάνω ότι θέλω ΑΛΛΑ ΑΜΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΞΕΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!

Ο Μάρκους τότε μου ψυθίρισε στο αυτί: «καλέσαμε ασθενοφόρο, ηρέμησε»

Το πλήθος άρχισε να διαλύεται και στο τέλος έμειναν τρεια-τέσσερα άτομα μαζί με εμένα, τα διδυμακια και τον βλάκα οδηγό.

Ο Μαρτίνους έδειχνε σοκαρισμένος. Εμ δεν βλέπεις καθημερινά αυτοκίνητα να χτυπάνε κόσμο! Εγώ έτρεμα από τον θυμό μου και ο Μάρκους προσπαθούσε να με καθησυχάσει. Ο Μαρτίνους είπε πως εκείνος φταίει για αυτό που έγινε. Τότε για ένα δευτερόλεπτο ξέχασα ποιον είχα μπροστά μου και τον επιασα από την μπλούζα. «ΞΕΚΙΝΑ ΝΑ ΜΙΛΑΣ» του είπα. Όμως δεν πρόλαβε καλά καλά να ανοίξει το στομα του και τότε ήρθε το ασθενοφόρο, όποτε τον αφησα. Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο, θυμήθηκε ο Μαρκους να παρει τηλέφωνο τους γονείς του. Η κυρία Γκανάρσεν θύμωσε πάρα πολυ που δεν την ειδοποιήσαμε. Όταν ήρθε, όλο έλεγε: πάει το καημένο το παιδάκι, το σκοτωσαμε! Και ο Τινους τότε την πήρε και της είπε κάτι στο αυτι. Μετά από αυτό ήταν πάρα πολυ θυμωμένη.....

Ο Τζέικ αγαπητό μου ημερολόγιο είναι ο μόνος που δεν άλλαξε μετά τον χωρισμό των γονιών μου. Έμεινε το ίδιο αγοράκι με τα αστεία του και την βλακεια του. Δεν φαντάζομαι λεπτό την ζωη μου χωρίς αυτον. Η μαμα μετά τον χωρισμό...κλείστηκε στον εαυτό της...ο μπαμπάς δεν ενδιαφέρεται για μας πλέον.