Το ημερολόγιο μιας MMer

Δέκα χρόνια μετά

Αγαπητό μου ημερολόγιο
Δεν φαντάζεσαι την χαρά μου μόλις σε ανακάλυψα στην σοφίτα! Νόμιζα πως είχες χαθεί για πάντα, να όμως που ξανά σμίγουμε μετά από τόσα χρόνια!
Σίγουρα θα αναρωτιέσαι τι γίνεται με εμένα.
Λοιπόν αγαπητό μου ημερολόγιο...
Είμαι επαγγελματίας χορεύτρια και κάνω μαθήματα σε σχολές σε όλο τον κόσμο.

Με τον Μάρκους παντρευτήκαμε και έχουμε δυο υγιέστατα παιδάκια, δυο δίδυμα κοριτσάκια. Μένουμε πλέον στο Όσλο, σε πολύ κοντινή απόσταση από τον Μαρτίνους ο οποίος έχει κάνει την δίκη του οικογένεια.

Είμαι χαρούμενη όμως. Έχω καταφέρει πολλά.

Με τον πατέρα μου δεν μιλάμε πλέον. Προσπάθησα αρκετά αλλά μάταια.

Η μητέρα μου από την άλλη έχει κάνει την δίκη της καριέρα στην Αμερική, αλλά μας επισκέπτεται συνεχώς για να δει τα εγγονάκια της.

Τώρα αγαπητό μου ημερολόγιο, πρέπει να σε δημοσιεύσω. Πρέπει ο κόσμος να μάθει πως όλα είναι δυνατά και πως τα όνειρα δεν μένουν για πάντα όνειρα, αρκεί να τα κυνηγήσεις.

Πως ναι μπορεί να ακούγεται αδιανόητο, το παιδικό όνειρο του κάθε κοριτσιού να παντρευτεί τον αγαπημένο του τραγουδιστή, αλλά τίποτα δεν είναι αδύνατο στην ζωή (εκτός από το να φυτέψεις κέρατο μονόκερου και να φυτρώσει δέντρο που βγάζει λεφτά αγαπητό μου ημερολόγιο). Αρκεί να προσπαθείς.

Για αυτό, και τα τελευταία μου λόγια σε αυτό το ημερολόγιο δεν είναι καληνύχτα, αντίο ή τα λέμε.

Να πιστεύεις στον εαυτό σου