Ο Γάμος.✔

Κεφάλαιο 6.

Ξυπνάω το πρωί από το τηλέφωνο μου. Τα μάτια μου ανοιγοκλείνουν για δύο τρεις φορές μέχρι να καταφέρω να διαβάσω το όνομα στην οθόνη. Είναι η Ursula φυσικά.

"Καλημέρα."τραβλίζω καθώς τεντωνομαι στο κρεβάτι.

"Καλημέρα;! Τι εννοείς Καλημέρα;! Θυμάσαι ότι αύριο είναι ο γάμος έτσι; Που είσαι; Έλα αμέσως εδώ!"Φωνάζει στο τηλέφωνο. Δεν αντέχω πρωί πρωί. Της προτείνω να ηρεμήσει και την καθησυχάζω πως σε λίγο θα είμαι εκεί.

Σηκώνω τον εαυτό μου με το ζόρι από το κρεβάτι. Πηγαίνω στη κουζίνα και βάζω νερό να ζεσταίνεται για να κάνω καφέ. Όσο το νερό βράζει, φοράω ένα τζιν, μια απλή, μπεζ, πλεκτή μπλούζα και τα μαύρα, δερμάτινα μποτάκια μου. Πλένω τα δόντια μου και το πρόσωπο μου. Δεν ριχνω τον καφέ σε φλυτζάνα αλλά τον τοποθετώ σε έναν θερμό για να τον πάρω μαζί μου. Θάβω στη τσάντα μου μια μπάρα δημητριακών και πάω ως το αυτοκίνητο μου. Ανοίγω το ράδιο και οδηγώ ως το σπίτι της Ursula.

Όταν φτάνω, μπορώ να ακούσω τη φασαρία από έξω. Πρέπει να υπάρχει πολύς κόσμος μέσα στο σπίτι. Πίνω λίγο από τον καφέ μου και δαγκώνω ένα κομμάτι από τη μπάρα. Δεν θα κατέβω από το αμάξι πριν φάω και πιω τον καφέ μου γιατί κάτι μου λέει πως δεν θα προλάβω να κάνω τίποτα από τα δύο εκεί μέσα. Τρώω και πίνω γρηγορότερα από ότι συνήθως. Μόλις τελειώνω και τη τελευταία γουλιά του καφέ κλείνω το ράδιο και βγάζω το κλειδί από τη μίζα. Περνώ τη τσάντα μου και κατευθύνομαι προς το γεμάτο σπίτι. 

Η πόρτα είναι ανοιχτή και άνθρωποι μπαινοβγαίνουν. Υπάρχουν μόνο γυναίκες στο σπίτι. Αναγνωρίζω την μητέρα της Ursula, την Alba, ξαδέρφη της και άλλες τρεις τέσσερις οι οποίες είναι θείες της. Τα υπόλοιπα άτομα μου είναι εντελώς άγνωστα όμως.

Αρχίζω να νιώθω άβολα.

"Τι γίνεται εδω;"ρωτάω την Alba. Ποιοι είναι όλοι αυτοί;"

"Αισιητικοι φυσικά."λέει. "Είναι η σειρά σου να φτιάξεις τα νύχια σου και έχεις καθυστερήσει."μου λέει λες και θα έπρεπε να ξέρω για όλο αυτό. Δηλαδή θα έπρεπε αλλά δεν με ενημέρωσε κάνεις. "Μη μου πεις πως δεν ενημέρωσε ούτε εσένα; "της γνέφω. "Ααα, δεν είναι καλά. Το ίδιο έπαθε και με την θεία Mariposa. Το άγχος του γάμου τη έχει τρελάνει."λέει καθώς με κατευθύνει ως την αισθητικό. Γελάω με την αντίδραση της και κάθομαι στη καρέκλα της κουζίνας.

"Γεια σου, είμαι η Dona."συστήνεται η κοπέλα. Φαίνεται γλυκιά και τη συμπαθώ κατευθείαν. "Είσαι η Arya ετσι;"

"Ναι, εγώ είμαι."χαμογελάω.

Η διαδικασία περιποίησης των νυχιών δεν κρατάει πάνω από μια ώρα. Μου χτίζει δύο σπασμένα νύχια και μου τα βάφει σε γαλλικό στυλ. Απλό αλλά περιποιημένο. Αυτό ακριβώς που ήθελα. Κανονικά επόμενο βήμα θα είχε η αποτρίχωση αλλά μιας και έχω προνοήσει γι'αυτό το προσπερνάω.

Αφού τελειώνω με τα νύχια των χεριών, έρχεται μια άλλη κοπέλα, η Lika υπεύθυνη για το πεντικιούρ. Δεν είναι γλυκιά όπως η Dona. Περιποιείται τα νύχια των ποδιών μου με δεξιότητα όμως. Περνάει νιουντ βερνίκι και γυαλιστικό. Είμαι ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα.

Όταν και οι έξι υπεύθυνες για τα νύχια τελειώνουν, αδειάζουν το τραπέζι και τους πάγκους της κουζίνας από τα βαλιτσάκια τους και φεύγουν.

Μην ξέροντας τι να κάνω περιφέρομαι κερνώντας μπισκότα τις κοπέλες για την αποτρίχωση και τους καλεσμένους. Όση ώρα είμαι στο σπίτι, η Ursula δεν μου έχει μιλήσει. Όταν μπήκα έκανε πεντικιούρ και τόση ώρα είναι κλεισμένη με την αισθητικό στο δωμάτιο της για αποτρίχωση. Όταν την βλέπω λοιπόν, ενώ περιμένω να με καλωσορίσει αντίθετα με κοιτά και αρχίζει να φωνάζει.

"Είναι έξω ο Miguel με τον Jaime! Θέλουν να μπουν μέσα. Δεν γίνεται. Πήγαινε να τους διώξεις."κουνάει πάνω κάτω τα χέρια της. Φοράει φαρδι σορτς και τα πόδια της είναι κόκκινα από τον ερεθισμό της χαλάουα.

"Εντάξει."Σηκώνω τα χέρια μου αμυντικά.

Κάνω στροφή και βγαίνω έξω. Στην κολόνα της εισόδου βλέπω να στηρίζεται ο Jaime μιλώντας με τον Miguel.

Δεν με παρατηρούν.

"Μου είπε να σας διώξω."λέω και γυρίζουν και οι δύο να με κοιτάξουν.

"Δεν γίνεται να μην με αφήνει να μπω στο σπίτι μου!"γκρινιάζει ο Miguel και ανασηκώνω τους ώμους μου. Δεν ξέρω τι να του πω. Ξεφυσαει. "Μπορείς τουλάχιστον να πας να μου φέρεις το πορτοφόλι μου; Το έχω αφήσει μέσα και δεν έχω λεφτά για να πάω σε ξενοδοχείο."

"Εντάξει αλλά θα περιμένετε εδώ."Γνέφω και μπαίνω ξανά μέσα στο σπίτι.

Προσπαθώ να εντοπίσω την Ursula για να την ρωτήσω που αφήνει το πορτοφόλι του συνήθως ο μελλοντικός σύζυγος της, αλλά δεν χρειάζεται. Όταν βλέπω ένα αντρικο πορτοφόλι πάνω στο τραπεζακι του σαλονιού καταλαβαίνω αυτόματα πως είναι το δικό του.

Γυρίζω πίσω στους δύο άντρες. Ο Jaime έχει όπως πάντα ένα τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη του και με καρφώνει με το βλέμμα του. Δίνω το πορτοφόλι στον Miguel και κάνω να φύγω. Ο Miguel μπαίνει στο αμάξι του για να φύγει αλλά ο Jaime δεν μετακινείται.

"Περίμενε."Μου φωνάζει. "Υπάρχει κάτι που νομίζω πως ήρθε η ώρα να σου πω."