PRO ||Season 2||

Extra

က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အိမ္ျကားေလးေတြထဲ
မွ ေဖာက္ထြက္လာေသာ ေျခသံတဖ်ပ္
ဖ်ပ္။ ေျပးလႊားေနေသာ ေျခသံသည္
တစ္စံုတည္းမဟုတ္။ ေနာက္မွလိုက္လာ
ေသာ အုပ္စုလိုက္ေျခသံမ်ားတြင္ ေဒါသ
အဟုန္ ခက္ထန္ေနလ်က္ ညကို ပို၍
ေခ်ာက္ခ်ားေစသည္။

ရိုးရာအိမ္ေလးတစ္ခု၏ ျခံဝင္း။ မွိန္ကုပ္
ကုပ္ ဖေယာင္းတိုင္မီးအလင္းေရာင္သည္
ဆီစိမ္စကၠူကပ္ တံခါးခ်ပ္မ်ားေနာက္
ယိမ္းႏြဲ႕နြဲ႕။ ကေခ်သည္ေလး
တစ္ေယာက္ အားေပ်ာ့စြာ ေျဖေျဖာ္ေန
သည့္ႏွယ္။

ဝါးေရရဟတ္မွ ျကည္လင္သန့္ရွင္းေသာ
စမ္းေခ်ာင္းေရမ်ားက စီးခ်က္ခ် စီးဆင္း
ေနသည္။ မိုးရြာျပီးခါစျဖစ္၍ ရႊဲစိုေနေသာ
ေက်ာက္ျပားေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္
ခ်လိုက္ရေတာ့သည္။ ေမာပန္းေနျပီ။
သဲျကီးမဲျကီးရြာခ်ထားေသာ မိုးေဒဝါ၏
အျကြင္းအက်န္ ေနာက္ပါးေတာ္ျမဲေရ
မိုးစက္မ်ားက သူ့ကိုယ္ခႏၶာေပၚတစ္စက္
စက္က်လ်က္။ ခိုက္ခိုက္တုန္ေန
သည္ထက္ ပိုေနပါျပီ။ အရိုးခြဲမတတ္ေအး
ခဲေနေသာ နီပြန္ေျမ၏ အေအးဓာတ္။
သူက်ဥ္ကာ ကိုက္ခဲလာ၏။ အာရံုေျကာ
ေတြ ဆိုင္းသြားမလားေလ။ တပ္ထား
ေသာ မ်က္မွန္ဝိုင္းေလးမွာေရမႈန္ေတြနဲ႔
ေဝကာဝါးေနျပီ။

အေနာက္မွ ထပ္ခ်ပ္မခြါလိုက္လာျကေလ
မလား သူ့ကိုမ်ားေတြ႔သြားေလမလား
စသည္မ်ားပင္ ေတြးမပူနိုင္ေတာ့...

စစ္ဖိနပ္ပါးေပၚ တေျဖာက္ေျဖာက္က်
ဆင္းေနေသာ မိုးေရစက္မ်ားရပ္တန့္သြား
သည္။ ထို့ေနာက္ ေဝေဝဝါးဝါးျဖစ္ေန
ေသာ မ်က္မွန္ဝိုင္းေပၚ အရိပ္ထင္လာ
သည္က ေျခအိတ္ျဖူစြပ္ေျခေထာက္ေသး
ေလးတစ္စံု။ လွပေသာ ခ်ယ္ရီပန္းထိုး
ခံုဖိနပ္ ႏွင့္ေအာက္နားတြင္ အနည္း
ငယ္စိုေနေသာ ကီမိုနို။

"ေဂရွား..."

သူေရရြတ္သံကို တစ္ဖက္က ျကားမျကား
မသိ။
ခ်ယ္ရီေရာင္ကီမိုနိုဝတ္ရံုပိုင္ရွင္ကို ျပည့္စံု
ေအာင္ပင္ေမာ္ျကည့္ခြင့္မရလိုက္။
သူ့အာရံုတို့ေဝဝါးသြားသည္။
နားထဲတြင္ေတာ့ O Nee Chan ဟူေသာ အသံတိုးလ်လ်က ေနာက္ဆံုးျကား
လိုက္ရျခင္းပါ။