~Chanyeol~
Baekhyun iki gündür uyuyor. Doktor vücudu çok yorulduğu için dinlenmeye ihtiyacı olduğunu söyledi. Şu an iki gündür olduğu gibi başında bekliyorum ve onu izliyorum. Pürüzsüz tenini, her nefes alışında göğsünün inip kalkışını,arada kirpiklerinin titreşip beni uyanacak ümidiyle heyecanlandırması. Ben onu izlerken kapı çaldı ve Luhan içeri girdi. Her zaman ki gülümsemesi yüzündeydi benimkinin aksine. Başıyla bana selam verdi ve Baekhyun'a göz attı. Bana döndü:
"Chanyeol sana tanıştırmak istediğim biri var. O çok iyi biri. Içeri gel Sehun! "
Son cümleyi daha sesli söylemişti ve odadan içeri soğuk bakışlı ama bir o kadar da yakışıklı bir çocuk girdi. Elini uzattı:
"Merhaba ben Sehun,Lulu'nun yeni komşusuyum ve arkadaşıyım. Tanıştığımıza memnun oldum. "
Uzatılan eli sıkıp zor olsada gülümsedim.
"Merhaba bende Chanyeol."
O sırada doktor içeri girdi ve Baekhyun'u kontrol etmesi gerektiğini söyleyip bizi dışarı çıkardı. Sehun ile Luhan gayet iyi anlaşıyor gibiydi. Hatta biraz fazla iyi bu gözümden kaçmadı. Sehun gittiğinde Luhan'ı hemen çekip hesap sordum:
"Anlat bakalım neler oluyor Lulu?"
"Hehee. Sehun'u diyorsun herhalde?"
Gülmesi iyi anlama geliyordu.
"Evet, hemen bulmuşsun sevgili! "
"Yapma Chanyeol, bizi kıskandın biliyorum ama merak etme sizde Baek uyandığında öyle olacaksınız. "
Utanmıştım. Yanaklarımdan ateş çıkıyordu sanki. Ne demek istemişti? Düşüncelerimi Luhan yarı da böldü:
"Onu sevdiğin çok belli Channie. Sadece kendin de kabul etmem lazım. Seni onun yanındaken gördüm. Hep mutlus.."
Luhan hala konuşurken hemşire araya girdi.
"Beyefendi , hasta uyandı fakat fazla yormayın."
Tek solukta kendimi odaya attım. Baekhyun'u görüp ona sarılmak, deliler gibi kokusunu içime çekmek istiyordum. Yanına yaklaştım. Yüzüne renk gelmişti. Hafiften gülümsüyordu. Dayanamadım ve ona sıkıca sarıldım. Kollarına dikkat ettim çünkü dikişler hala hassastı. Yavaş yavaş kokusunu içime çektim. Hangi kokuyu ömrünün sonuna kadar almak istersin? Ben bu kokuyu istiyorum Baekhyun'un kokusunu. Istemesemde ondan yavasca ayrıldım. Şaşırdığı belliydi. Tam bir şey söyleyecekken onu durdurdum.
"Tekrar iyisin."
Baekhyun ne dediğimi anlamamış gibi bana bakıyordu.
Ertesi gün hastaneden çıktık ve ben Baekhyun'u evine bırakmaya gittim. Aslında her dakika yanındaydım. Eve geldiğimizde kapıyı ona ben açtım. Yavaşça içeri girdik. Doktor bir kaç gün sonra tamamen yaraları kapanır demişti. Hastaneden çıktığından beri çok az konuşmuştu ve bu beni korkutuyordu. Üst kata çıktım onu yatağa yatırdım. Yorganı üstüne çektim.
"Iyice dinlen Baekhyun,alt katta olacağım."
"Gitme Chanyeol!"
Tam kapıya yönelirken bu ses benim durma sebebimdi.
"Niye bir sorun mu var?"
"Bana bir iyilik yapar mısın? "
Şu an ne istese yapardım.
"Tabiki söylemen yeter. "
Ya evden gitmemi isterse? Onun yanında kalmak istiyordum. Isteyeceği şeyden korkuyordum.
"Chanyeol yanımda yatar mısın? Korkuyorum. "
Yavaşça yanına uzandım.
"Hiç bir şeyden korkmana gerek yok Baekhyun o artık yok. Artık Kris seni rahatsız etmeyecek merak etme."
"Neden intihar ettiğimi sormadın Chanyeol.Neden böyle bir şey yaptığımı sormadın. Kris'in bana..."
Onu durdurdum. Ağlıyordu.
"Çünkü bunların hiç birini bilmek istemiyorum Baekhyun. Canının ne kadar yandığını..."
bende devam edememiştim çünkü dudaklarım bir dudakla kapanmıştı. Biraz sonra göz yaşlarımın aktığını fark ettim.
*bir dahaki bölüm final olacak inşallah:)*
