Chapter 41

387 5 1
                                    

Chapter 41

Sometimes goodbye's are necessary, there's a need for us to let go, gano man kalaki yung pagmamahal natin, gano man katindi yung pangarap natin sa buhay na kasama siya, darating at darating yung oras na kelangan mo nang bumitiw.

-Marcus

----

Marcus' P.O.V

'Day 13 in Paris'

Parang segundo ang mga oras kapag kasama ko si Christalline.. pero parang taon ang bawat minuto kapag wala siya.. fck.. what's happening with me? Pano ko pa gagawin yung responsibility ko kung ganto yung mga nangyayari?

I can't completely let go of you Christalline, let go of us.. All I can say is I love you.. I know you don't want to hear me saying na iiwan kita, but it makes no sense to pretend that I won't, I miss you with all of me.. things get easier but never without you.. I'll cry less, but the pain will still be there.. The love we shared and gave to each other will always remain in my heart forever. I admit na I can't breathe without you, but to be honest? I really have too.

Umaga na at kausap ko si Christalline.

"Bakit ako?" tanong ko.

"You like me, and I want to like you.. so why don't I?" sagot niya.

I smiled..

"Matagal kong inintay to.. yung sagutin mo ako.. and I'm glad na ako yung pinili mo.." bulong ko sakanya.

Kumakain kami ngayon sa isang french restaurant dito sa mall.

"Bee.." bulong ko.

"Yes?"

"Will you miss me when I'm gone?"

Medyo nasamid siya sa tinanong ko.

"Why did you ask? Ofcourse I'll miss you.." bulong niya. Napansin ko yung pagkalungkot sa boses niya.

"I-Iiwan mo ba ako?" tanong niya.

I became silent for a while..

Christalline's P.O.V

Hindi ko alam pero these past few days, parang namamaalam si Marcus sakin.. Ayokong isipin na baka may mangyaring masama sakanya.. kasi ganun yung nangyari sa isa kong kaibigan dati eh.. Pls. lord.. wag muna ngayon.

"No, Ofcourse not.. ngayong nakuha na kita.. what's the point of leaving you pa?" sabi niya..

"Sabagay.." bulong ko.

Maayos na din to.. yung alam namin at aware kami sa nararamdaman namin sa isa't isa.. The bitterest tears shed over graves are for words left unsaid and deeds left undone.. ika nga ni Harriet Beecher Stowe..

Nagring yung phone ko..

Sinignalan ko si Marcus na lalabas muna ako.. He nodded naman..

"Hello Vienne?"

[Uy! Balita ko kay tita Mela naging official na daw kayo ni Marcus ahh..]

Napansin ko yung lungkot sa boses niya.

"Yep.. Pero wag mong sasabihin kila Liam ahh.. We want to tell them na official kami pag natapos na yung bet, para wala nang aberya.. Hey.. are you alright? Parang malungkot ka ahh.."

[Ah wala to! But Christalline paalala lang ahh.. Wag mong ibuhos lahat ng sarili mo kay Marcus.. There are times na kahit gano kabuti yung intensyon mo, o kahit gano kalaki yung tahanang nilaan mo sa kanya sa puso mo, kailangan niya pading mawalay sayo..]

"What do you mean?"

[Nothing's permanent Christal.. Lalo na't gr. 12 lang tayo.. Madaming mawawala at madaming papalit-- I need to go.. BYE~!]

More Than Just A BetTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon