U { ဦး }

Part 7

Part {7}
"ဦး ကြၽန္​ေတာ္​လာပီေနာ္​"ထမင္​းစားေနတုန္​းမွာ ေဘးကခ်ထားတဲ့ ဖုန္​းက ျမည္​လာတာမို႔ ၾကည္​့လိုက္​ေတာ့ ေကာင္​ေလးဘဲ ထမင္​းကို အျမန္​ လက္​စသပ္​စားလိုက္​သည္​

"သား ထမင္​းထပ္​ယူဦးမလား ျဖည္​းျဖည္​းစားပါ ဘယ္​သူကလုစားမွာမို႔လဲ သားရဲ႕ ၾကည္​့ပါဦး ပါးစပ္​မွာလည္​း ထမင္​းလံုးေတကပ္​ေနတယ္​"အာ့ေၾကာင္​့မို႔ မားေရ သူ႔အေၾကာင္​းသူသာ အသိဆံုးမို႔လား ထမင္​းစားတိုင္​း ျဖစ္​ေနက် သတိထားစားေပမယ္​့လည္​းမရ ေနာက္​ေတာ့သူလည္​း အမွတ္​တမဲ့ျဖစ္​သြားသည္​

သူ႔အခုလိုပံုစံကို ျမင္​မသြားေစခ်င္​ ဒါေပမဲ့ ထမင္​းခန္​းဝမွာ လူရိပ္​ျမင္​လို႔ လွမ္​းၾကည္​့လိုက္​ေတာ့ ေကာင္​ေလး

"ကြၽန္​ေတာ္​ေခၚၾကည္​့ေသးတယ္​ ဒီဘက္​အခန္​းက အသံေတၾကားလို႔ ဝင္​လာတာ အေနွာင္​့ယွက္​ျဖစ္​သြားရင္​ ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​ဗ်"
"မဟုတ္​တာ သားေလး ထမင္​းဝင္​စားသြားဦးေလ "ဦးကို လွမ္​းၾကည္​့လိုက္​ေတာ ့  ထမင္​းဆက္​မစားဘဲ ရွက္​ကိုးရွက္​ကန္​းအမူအရာျဖစ္​ေနတာမို႔
"ကြၽန္​ေတာ္​စားလာပါပီဗ် ဆက္​စားၾကပါ ကြၽန္​ေတာ္​ ဧည္​့ခန္​းထဲကဘဲ ေစာင္​့ေနပါ့မယ္​ခင္​မ်"

အဲေကာင္​ေလး ထြက္​သြားမွ ကြၽန္​ေတာ္​သက္​ျပင္​းခ်နိုင္​ေတာ့သည္​
ထမင္​းလက္​က်န္​ကိုစားလိုက္​ပီး ေဘဇင္​မွာပန္​းကန္​ျပားေဆးလိုက္​သည္​
မားလည္​း ပီးေနပီမို႔ တစ္​ခါတည္​းေဆးလိုက္​သည္​ ဟင္​းပန္​ကန္​ေတေရာေဆးပီး အကုန္​စစ္​ေမွာက္​လိုက္​ကာ စားပြဲကို သုတ္​လိုက္​သည္​
မားကေတာ့ အေပၚထပ္​တက္​သြားကာ အနားယူေနပီ

"ၾကာသြားတာ sorry ကေလး ကဲစာအုပ္​ထုတ္​ ဘယ္​ဘာသာကို နားမလည္​ဆံုးလဲ"

သူသာစာရွင္​းျပေနတာ ေကာင္​ေလးကေတာ့ သူ႔ကိုတၾကည္​့ၾကည္​့နဲ႔

"ဒီမယ္​ မင္​း စာအုပ္​ၾကည္​့မွာလား ငါ့ၾကည္​ဖို႔လာတာဆိုရင္​ေတာ့ ျပန္​ေတာ့"
"ဟို ဦး မ်က္​နွာသစ္​လိုက္​ပါလား"
"ဘာကြ ငါမအိပ္​ခ်င္​ေသးဘူး မင္​းအိပ္​ခ်င္​ေနလို႔လား"
"မဟုတ္​ပါဘူး ဟို ဦးမ်က္​နွာမွာ"