Güçlü Çocuklar Ağlamaz √chanbaek

geceler mezar olur dalarsın uykuya

gökşin derin-dipsiz sonsuzca

Herkesin belirli bir hayali vardır.
Yada hayalleri. Yaşamak istediği bir hayat, izlemek istediği bir film, okumak istediği bir kitap veyahut dinlemek istediği bir şarkı.
Geçen gün aynen şöyle bir yazı okudum;
hayat kısa, kelebekler uçuyor.
Ne kadar tuhaf değil mi, halbuki hayatın kendisinden daha kısadır kelebeklerin ömrü. Ama buna rağmen ömür boyu kanat çırpacaklarmış gibi, hayata meydan okuyorlar. Bir gün de ömürleri olsa, bu hayata kelebek olarak gelmek isterdim.
Böylesine cesur, böylesine yürekli.
Her şeye rağmen kanat çırpmayı isterdim.
İşte bu hissi yaşamak isterdim.
Lakin, üzerinde bulunduğumuz evren bize sadece hayal kurmasını öğretti.
Çoğu kişi hayallerinde boğulup yok oldular. Şansı olanlar ise,
hayallerini gerçekleştirebildiler.

Peki biz on iki kişinin hayallerinin sorumluluğunu kim alacaktı?

Yavaş yavaş kadro oluşuyor, heyecanlı ve mutluyum açıkçası. Geçen gün yan sınıfımızda olan Kris'de takıma katılmak istediğini belirtmişti. Minseok'da hemen takıma yeni bir isim daha eklemiş oldu. Şimdi tam olarak altı kişi olmuştuk ve geriye sadece altı kişi daha bulmak kaldı. Liste yavaş yavaş kalabalık oluyordu ve bu, okuldaki bazı öğrencileri yüreklendirmişti. Tam karar veremeseler bile, düşüneceğiz diyebilmişlerdi en azından. Kris'i zaten hepimiz tanıyorduk bu yüzden tanışma merasimi de gerçekleştirmemiştik. Okul çıkışı hep beraber soğuk bir şeyler içmeye karar vermiştik. Takımın gidişatını ve antrenmanlar hakkında konuşacaktık. Böylece ayağımızı zemine daha sert basacaktık. Yani öyle düşünüyoruz. Cafeye geldiğimizde büyük bir masaya oturup, içeceklerimizi sipariş ettik. Bu sefer Jongdae çilekli pasta istemişti. Normalde çilekli pasta sevmez ve yemez. Bunu ona daha sonra sormak adına kafamın bir yerlerine not ettim. Garson siparişlerimizi alıp yanımızdan uzaklaşınca konuyu Kris açtı.
"Sehun'a sordum belki takıma gelebilirmiş. Ama fazla ümitlenmeyin dedi."

"Yani gelememe ihtimali de mi var?" dedi Tao.

Sehun, bizim okulumuzu iki sene üst üste tek başına okçuluk turnuvalarını kazanarak birinci yaptı ve okulda oldukça tanınıyordu. Bizimle aynı seneyi okuyor, yani lisenin son senesini. Ayrıca çok çalışkan. Hem sporla ilgileniyor hemde çalışkan. Gerçekten büyük başarı. Dışarıdan çok soğuk birisidir ve arkadaşlarının söylediğine göre arkadaş çevresinde de soğuk birisiymiş. En yakın arkadaşları Suho ve Jongin.

Suho ve Jongin aynı zamanda benim de çok iyi anlaştığım kişilerdir. Hemen yan sınıfımızdalar ve okulun en gürültülü sınıfı. Her zaman bizim sınıfa giren hocalar dersi bırakıp, yan sınıfı azarlamaya gider. Derslerimiz çoğu zaman bu şekilde kaynıyor. Minseok, Jongdae, ben ve bazı öğrencilerin işine gelsede bu durum, çalışkan mızmız öğrencilerin işine gelmiyor. Çalışkan öğrenci olmak fazla can sıkıcı. Hayatın tadını çıkartamıyorlar. Gerçi bizimde çok çıkarttığımız söylenemez.