"Sen güçlüsün diyip sırtıma kocaman dağ devirdiler." •Sezon1•
"Hani derler ya; Güçlü insan ağlar mı? Defalarca aynı yere vurursan, taş bile dayanmaz." •Sezon2•
•chanbaek/friends/
•chanbaek'in ne demek olduğunu öğrendiğim zaman yazdığım bir fic, bol...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
şanışer-dokuz yıl öncesine mektup
Hepimiz isteriz, yanındayken her şeyin huzur kokmasını sağlayacak kadar temiz bir kalpte sevilmeyi. Hepimiz isteriz, birinin gelmesini ve hayatımız boyunca, başka hiç kimselere ihtiyaç duymayacağımız kadar güvenilir olmasını. Hatta bunun için, yani doğruyu bulmak için, hayatımıza onlarca insanlar girip durur. Çünkü bilemeyiz, kimin gelip acıtarak gideceğini bilemeyiz, hangi yüzün masum, hangi yüzün güvensiz olduğunu... Küçük dünyamıza bizi sevecekmiş gibi gülümseyerek gelenlerle, aşkı yaşamayı deneriz, ama her seferinde biraz daha aşktan soğuruz... Bu insanlar ne tuhaf. Sevemeyeceksen, bende aradığın aşkı bulmuş gibi yüzüme bakma! Sonrası çok boktan oluyor, her gece kalbim ağrıyarak uyuyorum mesela.
Her güzel şeyin bir sonu varmış derler, ama sen bitme.
"Kalk üstümden!" Chanyeol üzerinde ki bedeni hızlı bir şekilde ittirdi. Sırtı, sert olan zemine çarptığı için zonklamaya başlamıştı. Acıyla tıslayarak başucunda ki dolaplara tutunarak ayağa kalkabildi. Baekhyun ise ittirdiği andan itibaren doğrulmuştu. Chanyeol kadar canı acımamıştı. Canının acımamasını Chanyeol'e borçlu olduğunu biliyordu, hatalı olduğunu da biliyordu. Sonuçta, gelen kişiyi Sehun zannedip üstüne atlamıştı. Cidden, her seferinde Chanyeol olmak zorunda mıydı?
"Özür dilerim. Sehun zannetmiştim." dudaklarını birbirine bastırarak, bakışlarını Chanyeol'de kaçırıp yere baktı.
"Her gelene böyle mi yapıyorsun cidden? Henüz büyümedin mi sen?" Chanyeol dişlerinin arasından konuşarak cevap verdi. Sırtını ovalamaya çalışıyordu, elleri yetişmese bile.
"Büyümek mi? Bunun büyümek ile ne alakası var!"
"Bağırma." Kaşlarını çatarak kısa bedene otoriter sesiyle cevap verdi.
Chanyeol, dolaptan aldığı desteği bırakıp topallayarak karşısında ki sandalyeye oturdu. Sırtının ağrısı daha fazla şiddetlenmişti ve gittikçe sinirleniyordu. Baekhyun dikildiği yerden ayrılarak karşı tarafta ki kapıya doğru yürümeye başladı. Kısa bir süre sonra elinde ki ilk yardım çantası ile Chanyeol'ün yanına geri döndü.
"İzin verirsen telafi etmek istiyorum." Baekhyun bakışlarını Chanyeol'den uzak tutmaya çalışarak söyledi.
Chanyeol ise bir çantaya bir de Baekhyun'a bakıyordu. Tekrardan bakışları kısa olanı buldu ve hiçbir şey söylemeden üstünde ki tişörtü çıkarıp gelişi güzel bir yere fırlattı.
