Dyosa in Disguise

Chapter 54: Job

Chapter 54: Job

"What?!" Both Coleen and George exclaimed.

They were looking at me in disbelief. George covered his mouth with his hand while Coleen's jaw dropped. Ilang sandali ang lumipas na walang nagsalita sa aming tatlo. Uncomfortable silence stretched.

I shifted my weight from my left foot to the right. When I couldn't take the silence anymore, I cleared my throat.

"Kley and I talked. I'm sorry kung hindi ko sinabi agad sa inyo. I'm sorry if  I got the two of you worried."

"Oh my gods!" George exclaimed again. Siya ang unang nakabawi. Tumalon-talon siya at pumapalakpak. "Don't tell me nagbalikan na kayo!"

Mabilis akong umiling. "Hindi!" Hindi pa.

"Oh," he muttered.

"Bakit ka sumama sa kanya?" Biglang tanong ni Coleen. Naniningkit ang mga mata niya.

"Hindi ko naman talaga gustong sumama sa kanya  pero hinila niya kasi ako,"  sabi ko sabay yuko. I cound not stand her scrutinizing gaze.

"Ay! Hilahan! Bet na bet!" I heard George chirped.

"George!" Coleen castigated him. "Hindi ba magkasama kayo ni George? Paano ka naisama ni Kley nang hindi niya nalalaman?"

"Si George kasi, hindi napansin na hinila ako ni Kley... kasi... kasi.."

"Kasi ano?"

"Kasi may kasama siyang lalaki..." Mahinang sabi ko.

"What?!" Coleen whipped her head to George's direction again. Agad niyang nahablot ang buhok ni George tapos ay pinagsasabunutan niya.

"Ouch ouch, Coleen!"  Bitawan mo ako kung hindi, naku!"

"Kung hindi ay ano? What will you do?"

"Ipapasok kita sa lata ng sardinas! Sa liit mongyan, siguradong kasya ka 'don!"

Coleen hgrowled and pulled Gorge's harder. Lalong naging pisikal ang pag-aaway nila kaya pumagitna na ako.

"Stop, guys. Huwag kayon mag-away nang dahil gsa akin, please! I'm sorry okay. It's my fault."

Ilang sandali naging tahimik si Coleen pero hindi nagtagal ay pinaulanan niya ako ng  mga tanong.

"Anong ginawa niya sa'yo? Sinaktan ka ba niya? Pinilit na gawin ang ayaw mong gawin? Ano? Gusto mo ba na idemanda siya?"

"Coleen, walang ginawa sa akin si Kley. We just talked. Oo, he practically kidnapped me. Pero sa huli naman ay pumayag na akong makipag-usap sa kanya. "

Coleen eyed me skeptically. "Wala ba talaga siyang ginawa sa iyo? Are you really okay?"

I smiled and then I nodded. "I'm okay, Coleen."

She sighed. Relief washed over her face. "Thank God."

"Sorry," hingi ko ulit ng paumanhin sa kanya.

"So, anong pinag-usapan niyo?" George butted in.

Ang buong akala ko ay sisitahin ulit siya ni Coleen pero hindi. Tinignan nila ako pareho habang naghihintay ng sagot.

"Pinag-usapan namin ang tungkol sa mga nangyari." I muttered.

"And?" Si George.

"He told me that he didn't mean to hurt me and he really do love. He asked for my forgiveness. Again

George squealed. "Ikaw na talaga,girl. Gosh! Kinikilig ako!"

"Shut up, George!" Inis na sabi ni Coleen. "Ano pa?"