Dyosa in Disguise

Chapter 88: Our Day and Forever

Chapter 88: Our Day And Forever

Tension filled the air in an instant.  Napatanga at hindi agad nakahuma angga kaibigan ko.

I was the first one to move. Mabilis akong lumayo kay Brian.

"Kley," I nervously said.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko pero hindi iyon dahil sa kilig. Kinakabahan ako sa paraan kung paano niya tignan si Brian. I know that he's mad kaya sigurado ako na kaunting tulak lang ay hindi siya magdadalawang isip na suntukin ang kaibigan ko.

"Kley!" I called him agais. This time voice was louder and forceful.

He looked at me with a frown. Lumapit ako sa kanya at hinawakan ko ng mahigpit ang braso niya.

"K-kley, m-mga kaibigan k-ko," I said. I tried to sound casual but I miserably failed. Hindi ko naitago ang pangingig ng boses ko.

Kley stood still for a ment while I anxiously shifted my weight from one foot to another. Then he sighed.

He pulled me to him and posessively wrap his arm around me.
Nagpaaalamat ako sa Diyos dajil walang nangyaring hindi maganda. dahil nakapagtimpi siya dahil sa
I cleared my throat before opening my mouth again. "Kley, mga kaibigan ko. Si Esme, Badet at Brian," I introduced. Kley just nodded but did not say anything. "Guys, si Kley my...uhmm... uhmm..." Hindi ko madugtungan ang salita ko.

Ano ko nga ba si Kley? Ano ang dapat naming label? Boyfriend ko ba siya? I don't think so. Mas malalim pa sa boyfriend at girlfriend ang relasyon namin. Buntis na kaya ako. Asawa? Hindi naman kami kasal. Ka live-in? Nakatira kami sa iisang bubong pero hindi kami nagsasama sa isang kwarto.

Pero bago ko pa maisip kung mag-ano kami talaga ay narinig ko siyang magsalita.

"I am her fiancé," he said. "And the father of her child."

Napasinghap sina Badet at Esme samantalang si Brian naman ay dumilim ang mukha. Alam ko na may idea na sila kung sino si Kley. They saw him once, noong gabi ng birthday ko pero ngayon lang nakumpirma talaga kung ano siya sa buhay ko.

Na siya ang ama ni Potato at fiancé niya ako.

Fiancé.

Ang sarap pakinggan. And that only meant that he has every intention to marry me.

Namayani ang katahimikan pagitan naming lima. Hanggang unang makabawi si Badet.

"Hi Kley!" Saad niya sa masiglang boses. Nilahad niya ang kamay niya kay Kley at mabilis namang tinanggap iyon ng huli.

Esme did the same thing kahit alam kong naaasiwa siya kay Kley. Brian did not make a move.

"Anong atin?" Tanong pagkatapos naming maupo.

Kley sat beside me. Habang ang mga kaibigan ko ay sa harapan namin naupo.

"Hay naku, sabi ko na nga nakalimutan mo," Esme said. "Hindi mo ba nabasa 'yung mga text namin? Nag-text ako kanina para ipaalala sayo, Cielo."

My brows furrowed. "Anong nakalimutan ko?" I asked.

Hindi ko maalala at hindi ko rin nabasa an mga text nila. Hindi ko pa nakikita ang cellphone ko mula kagabi dahil na lkay Kley lahat ng atensyon ko.

"Ngayon ang highschool reunion natin. Sinabi namin sayo 'yon two weeks ago," matamlay na saad ni Brian. "Pero maiintindihan namin kung hindi ka sasama, " he added as he threw a glance at Kley.

"Hala Cielo, sumama ka na. "Kasama mo naman kami. Hindi ka maaapi nina Marah," Badet sain

I grimaced when I got what they were talking about. Ngayon nga pala ang araw ay may renunion kami at natatandaan ko rin na sinabi ko sa kanila na hindi ako sasama. Some of my classmates judged me and my situation.