Zawgyi....
ဘာလို႔ညီငယ္လဲ........
မျဖစ္ႏိုင္တာ.......
ကိုယ္တစ္န္လံုး ျဖဴစင္ပါတယ္လို႔ မွတ္ယူခဲ့တဲ့ခေလးက ဒီလိုယုတ္မာတဲ့အလုပ္မ်ိဳးကို ......မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး......မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး......
*ေဒါက္ ေဒါက္...*
"သခင္ေလးjaeminက ထမင္းလာစားပါတဲ့....."
"ငါ ဗိုက္မဆာလို႔ ...."
"သခင္ေလးထမလာရင္ သခင္ေလးjaeminကိုယ္တိုင္ ထမင္းပြဲျပင္ၿပီးယူလာမယ္ထင္တယ္....မေန႔ညေနထဲကစိတ္ပူေန႐ွာတာ ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုးထမင္းမစားရေသးဘူးလို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းအက်ႌေတာင္မလဲႏိုင္႐ွာပဲ သခင္ေလးအတြက္ဆန္ျပဳပ္ျပဳပ္ေပးေနတာ....."
renjunလဲမေနႏိုင္ေတာ့ ....
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ႏွိပ္စက္ေနတာလည္းေတာ္သင့္ၿပီ.....ဘာအျပစ္မွမ႐ွိတဲ့ခေလးတစ္ေယာက္ကိုသံသယဝင္ၿပီး ႏွိပ္စက္ေနမိတာလည္းေတာ္သင့္ၿပီမို႔......
အိပ္ယာမွ အားယူထကာ ပြေယာင္းေနေသာဆံပင္တခ်ိဳ႕အားျပင္ယူလိုက္သည္....
"ငါထြက္လာခဲ့မယ္ ....."
"ဟုတ္ကဲ့....."
.......
"ဘာလို႔ အခုလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနရတာလဲ.....?"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး....."
"ကိစၥတစ္ခုခု႐ွိေနတယ္မဟုတ္လား......?"
"မ႐ွိဘူး...."
စားလက္စဇြန္းကို ပစ္ခ်ကာ ခံုကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔႐ိုက္ၿပီး မက္တပ္ထရပ္၏
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲhaung renjun......? ခဗ်ားမွာဘာကိစၥေတြ႐ွိေနတာလဲ......? ေနမေကာင္းေသးလို႔ မေျပာဖူးလုပ္ထားတာ ဒါေပမဲ့ ခဗ်ားပံုစံကလံုးဝအခ်ိဳးမေျပဘူး ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနရံုနဲ႔ၿပီးၿပီထင္ေနတာလား.....?ဟမ္....."
"တစ္ဖက္ကစိတ္ပူေနတဲ့လူအတြက္ေကာ မစဥ္းစားေပးေတာ့ဘူးလား......? မေန႔ညေနျပန္လာထဲကမစားႏိုင္မအိပ္ႏိုင္နဲ႔ ဘာေတြျဖစ္ေနရတာလဲ....?ေသခ်င္ေနၿပီလား ဟုတ္လား ေနမေကာင္းတာကိုအစာျဖတ္ ေရျဖတ္လုပ္ၿပီးေသဖို႔စဥ္းစားေနတာလား......?"
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
My Ocean💦
Fanfiction(Zawgyi) သမုဒၵရာႀကီးေလာက္က်ယ္ေျပာမ်ားျပားလွတဲ့ က်ေနာ့ရဲ႕ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာေတြအားလံုးကို ခဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲအတြက္ရည္စူးခဲ့ေပမဲ့.............က်ေနာ္ျပန္ရခဲ့တာက မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ဒဏ္ရာေတြမွ်သာ........💢💢 (Unicode) သမုဒ္ဒရာကြီးလောက်...
