(Zawgyi)
"ဟင္ "
မနက္ေစာေစာစီးစီးအခန္းထဲဝင္ဝင္ခ်င္းျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက ေဆး႐ုံကုတင္ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေပၚမွာ ဖက္လွ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ jaeminနဲ႔renjun
"Ren...renjun! မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ......"
"မနက္ေစာေစာစီးစီး ဘယ္သူကလာေႏွာက္ယွက္ေနတာလဲကြာ "
Chenleေၾကာင္အ ေနတုန္းမွာပဲjaeminဆီမွထြက္လာတဲ့အသံေၾကာင့္ ပိုတုန္လႈပ္သြားရသည္
ႏိုးေနၿပီျဖစ္ေသာ renjunကေတာ့chenleအား အားနာသလိုၾကည့္ပီး အခန္းထဲမွခနေလာက္ထြက္ေပးဖို႔မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲျပ၏
Chenleလည္းမ်က္ႏွာပူပူႏွင့္ပင္ အခန္းအျပင္မွာထြက္ေစာင့္ေနလိုက္သည္
မဟုတ္ဘူး ......ငါအျမင္မွားေနတာေနမွာ.......မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး......
ခနအၾကာမွ အခန္းထဲကထြက္လာေသာrenjunကေတာင္းပန္စကားအရင္ဆို၏ chenleလည္းသိခ်င္စိတ္ျပင္းျပေနသည္မို႔
"အဲ့ဒါေတြ ခနထားစမ္းပါကြာ .....မင္း ငါ့ကိုအမွန္အတိုင္းေျပာစမ္း jaeminကစိတ္တိုၿပီး မင္းကိုမေတာ္တေရာ္ေတြလုပ္လိုက္တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္...."
"မဟုတ္ပါဘူး .....စိုးရိမ္မေနနဲ႔ အငယ္နဲ႔ငါအဆင္ေျပသြားၿပီ "
"ဘယ္လို ....?မင္း႐ူးမ်ား႐ူးေနသလားrenjunရယ္ .....သူက ဘယ္သူ႔ရဲ႕ညီ ဘယ္သူ႔ရဲ႕သားလဲဆိုတာ "
"ငါ အဲ့ဒါေတြမေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး....."
"မင္း! .....မင္းကြာ! ေတာ္ပီ မေျပာေတာ့ဘူး မင္းႀကိဳက္သလိုသာလုပ္ ....ထပ္ၿပီးအနာတရသာမျဖစ္ေစနဲ႔......."
"ေက်းဇူးပဲ သူငယ္ခ်င္း! "
renjun ..chenleပခုံးကိုဖက္ကာေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာလိုက္သည္
တကယ္လည္း chenleအေပၚ ေက်းဇူးေကြၽးေတြကဆပ္မကုန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္တင္ေနသည္မို႔ ဒီတစ္ဦးတည္းေသာသူငယ္ခ်င္းေလးကို တကယ္ပင္ေက်းဇူးတင္မိပါသည္
"အဲ့ဒါ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ? ......အကို! ဒီကိုလာ ......"
အခန္းထဲက အက်ီၾကယ္သီးကိုျဖစ္သလိုတပ္ရင္းထြက္လာတဲ့jaeminက chenleကိုေတြ႕သည္ႏွင့္ႀကိမ္းေမာင္းေတာ့သည္
YOU ARE READING
My Ocean💦
Fanfiction(Zawgyi) သမုဒၵရာႀကီးေလာက္က်ယ္ေျပာမ်ားျပားလွတဲ့ က်ေနာ့ရဲ႕ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာေတြအားလံုးကို ခဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲအတြက္ရည္စူးခဲ့ေပမဲ့.............က်ေနာ္ျပန္ရခဲ့တာက မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ဒဏ္ရာေတြမွ်သာ........💢💢 (Unicode) သမုဒ္ဒရာကြီးလောက်...
