The Secret Singer

Hoofdstuk.13.

P.o.v. Harry

Ik val bijna inslaap. We zitten hier al 2 uur en Niall en Zayn liggen te slapen. Louis en Liam hebben er ook moeite mee. Mijn ogen vallen dicht, maar gelijk schieten ze weer open. Ik moet wakker blijven. Louis ligt onderhand ook al te slapen. Ik wrijf nog een keer is over de hand van Megan. Mijn ogen vallen nu toch echt wil dicht. Ik ben zo moe!

P.o.v. Liam

Ik zie dat Harry inslaap valt. Ik ook bijna, we zijn hier al zo lang! Mijn ogen vallen dicht en ze schieten direct weer open. Ik wil en moet wakker blijven! Opgegeven moment kan ik het niet meer. Ik val in slaap.

P.o.v. Megan

Het is nog steeds niks veranderd. Alleen maar zwart. Zwart, zwart en nog eens zwart!
Opeens komt er een vrouw in het wit aangekleed naar mij toe. "Wil je terug of hier blijven?" Vraagt ze.
Ik denk na. "Ik wil terug." Zeg ik vastbesloten. Ze knikt en opeens is ze weg. Alles word ineens wit. Ik knijp mijn ogen dicht van de felheid.

P.o.v. Louis

"Louis?" Vraagt een stem. Ik open mijn ogen en zie Megan. Ze is wakker! "Megan!" Zeg ik blij. "Jongens! Jongens Megan is wakker!" Zeg ik blij. Ineens zijn ze allemaal wakker. "Megan! Je bent wakker!" roepen ze allemaal door elkaar heen. "Ik ga even een dokter halen." Zeg ik. Ik loop de kamer uit en ga naar de gastvrouw van deze afdeling. "Hallo mevrouw, ik heb een dokter nodig, de vriendin van mij is wakker geworden. Ze was bewusteloos. Megan Anderson." Zeg ik. De vrouw knikt. "Er komt een dokter die kant op." Zegt ze. Ik knik en loop terug naar Megan haar kamer. Als ik net weer op de stoel zit, komt er net een zuster binnen. "Hallo ik ben Suzanne." Zegt ze en we schudden handen. "Louis." Zeg ik vriendelijk terug.
"Heyy Megan, hoe voel je je?" Vraagt Suzanne. "Het gaat wel." Weet ze er moeilijk uit te brengen.

P.o.v. Megan

"Heyy Megan, hoe voel je je?" Vraagt Suzanne. "Het gaat wel." Krijg ik moeilijk eruit. "Ik ga even wat testjes doen bij je okay?" Vraagt ze. Ik knik. "Strek beide armen." Zegt ze. Ik strek mijn armen, maar dan verneem ik een stekende pijn in mijn schouder. "Mijn schouder doet heel veel pijn." Zeg ik met tranen in mijn ogen. "Je schouder is gekneusd. " zegt de zuster. "We gaan nog even een MRI-scan doen en dan kan je weer rustig aan doen." Zegt Suzanna. Ik knik. "Kan je lopen?" Vraagt ze. Ik knik. "Okay, volg mij dan maar." Zegt ze. We lopen de kamer uit en na een aantal gangen zijn we er. Het is zo'n groot eng ding. "Ga maar liggen en doe je ogen maar dicht." Zegt een dokter. Ik knik en doe wat die zegt. Als ik denk dat het klaar is open ik mijn ogen, maar ik zit er nog steeds in. Kleine ruimte, kleine ruimte!! Ik knijp snel mijn ogen weer dicht. "Je mag je ogen open doen Megan." Zegt Suzanne. Ik doe ze open en lig weer zoals het begin. Ik stap er van af en loop Suzanne achterna.

En dan lig ik weer lekker in mijn kamer. Suzanne komt binnen. "Heyy Megan, uit de MRS-scan is gekomen dat je neus is gebroken. Je word over 3 dagen weer terug verwacht." Zegt ze. Ik knik, yaayyyy neus gebroken, gezellig! (Ik heb het echt gehad) "je mag je spullen pakken en het ziekenhuis verlaten." Zegt ze er nog achteraan. "Is goed." Zeg ik. Suzanne loopt mijn kamer uit en ik merk nu pas dat de jongens niks hebben gezegd. Ik kijk ze aan en stap van bed af. Ik probeer mijn schoen aan te doen, maar mijn stomme schouder doet pijn dus het wil niet. "Stomme schijt schoen!" Zeg ik boos en gooi hem weg. "Heyy rustig, het komt goed." Zegt de stem van Harry. Ik ga boos op bed zitten en denk na. Waarom ik? Waarom moet het mij overkomen? "Megan?" Vraagt een stem. Ik schrik wakker. "Je huilt." Zegt Zayn. Ik barst in huilen uit. Alles moet er gewoon even uit. "Heyy liefie het komt goed!" Zegt Niall.
Later beland ik in een groepsknuffel. Ze passen gelukkig wel op met mijn schouder en neus. "Hoe gaan we naar huis?" Vraagt Louis. "Met de fiets?" Zeg ik vragend. "Weet je dat zeker?" Vraagt Liam. Ik knik.
Ik trek mijn warme winterjas aan, maar mijn schouder. "Auw, auw, auw." Zeg ik. Iemand helpt mij met mijn jas. Ik probeer achterom te kijken en zie dat het Zayn is. "Dankje." Zeg ik. "Graag gedaan." Zegt hij terug. Ik probeer m'n handschoenen aan te doen, en het lukt maar net. Ik verneem de pijn al weer. Dan merk ik dat mijn schoenen nogsteeds niet aan heb. "Euh jongens, mijn schoenen." Zeg ik een beetje lachend. "Ik doe de ene wel." Zegt Harry. "En ik doe de andere." Zegt Liam. "Ik voel me hopeloos echt waar." Zeg ik verdrietig. "Ben je niet, die meiden hadden gewoon van je af moeten blijven." Zegt Louis boos. Als ik mijn schoenen aan heb kunnen we eindelijk gaan. "Bij wie moet ik achterop?" Vraag ik. "Kom maar bij mij." Zegt Harry. Ik knik en ga bij hem achterop de fiets zitten. (Dit klinkt zo verkeerd😂) Niall zit bij Louis wat niet heel goed gaat. En Zayn zit bij Liam. Als we een bocht maken klem ik me stevig vast. Ik had dat beter maar niet kunnen doen, want dat verzorgd voor heel veel pijn. Een traan rolt over mijn wang. Ik heb overal zoveel last van.