Day By Day

Chapter 3

Autumn

Zingend sta ik een pizza klaar te maken. Ik zat zo diep in mijn serie, dat ik de tijd niet in de gaten had. Inmiddels is het half 11 in de avond en sta ik nog mijn avond eten klaar te maken.

Ik had geen zin om te koken, dus heb ik gewoon een pizza in de oven gegooid.

Mijn wel bekende ringtone gaat af en ik kijk wie mij belt.

'Mama ❤️'

Ik neem op en zet hem op de luidspreker.

A: "Hoi mam."

M: "Dag lieverd, we zijn geland. Hoe is het daar?"

A: "Ja, wel goed. Camille is vanmorgen al naar huis gegaan."

M: "Oké, nou doe rustig aan. Ik moet gaan, spreek je morgen weer lieverd. Slaaplekker voor straks!"

A: "Truste mam."

Zodra ik ophang hoor ik de bekende piep van de oven. Grijnzend loop ik naar de keuken en pak mijn pizza uit de oven. Ik leg hem op een bord en snij hem in stukken.

Genietend plof ik neer op de bank, zet de TV aan en begin te eten van mijn pizza.

°°

Na een half uurtje heb ik mijn pizza op. Ik eet nou eenmaals niet super snel.

Ik ga uitgebreid op de bank liggen en staar maar wat naar de TV.

Ken je die vervelende kriebel in je neus? Dat je van die rare koppen gaat trekken? Dat heb ik momenteel.
Ik nies een keer en zucht dan even.

"Gezondheid."

"Dank je." mompel ik. Mijn ogen vergroten. Snel draai ik mijn om en zie daar een man staan. Een grote grijns siert zijn gezicht.

Ik sta langzaam op van de bank en ren vervolgens naar de keuken. Ik probeer de tuin deur open te maken maar het slot werkt niet mee. Ik kijk achter me en zie de zelfde man langzaam op mij af komen.

"Verdomme.. Ga open!" roep ik, maar het lijkt niet te werken. "Jongens! Ze is hier!" roept de man. Meerdere voetstappen komen het huis binnen. Met angst kijk ik naar de man en het groepje jongens achter hun. Zij zullen hooguit drie of vier jaar ouder zijn.

Ren dan! Blijf niet staan! Maar ik kan nergens heen. "Dus, meissie, wat ga je nu doen? Het is vier tegen één." de man kijkt mij grijnzend aan. "Wat ik ga doen? Die vuile grijns van je smoel slaan!" roep ik boos. Dat was niet slim..

"Ajay, pak haar." sist de man. Een jongen met blond haar komt grijnzend op me aflopen. Wanhopig probeer ik de deur weer open te maken, maar weer lukt het niet. Zodra de blonde jongen, Ajay blijkbaar, vlakbij mij is ren ik snel om het keuken eiland heen. De andere jongens proberen mij vast te grijpen maar ik weet ze nog net te ontwijken.

Zo snel als ik kan ren ik het huis uit, de weg op. God, ik weet niet of ik dit wel lang ga volhouden, op de weg rennen met sokken.

Snelle en zware voetstappen hoor ik dichterbij komen. Ik kijk kort achter mij en zie Ajay steeds dichterbij komen. Ik probeer nog iets sneller te rennen, maar struikel over mijn eigen voeten.

Ik probeer nog op te staan, maar Ajay gaat boven op mij zitten. Ik draai mij onder hem om, waardoor hij zowat op mijn buik zit.

"Gast, sport jij wel." mompel ik. Tuurlijk zal hij wel sporten, je ziet de spieren duidelijk. Ajay kijkt mij boos aan. Ik probeer hem te slaan maar hij pakt mijn polsen vast.

"Laat me los!" schreeuw ik. Hij knijpt nog iets steviger in mijn polsen. Ik begin wild te bewegen en te schreeuwen, maar niks lijkt te werken. Het universum laat mij weer eens in de steek.

Een andere jongen, met bruin krullend haar, komt ook aan rennen. Hij overhandigd iets aan Ajay, maar ik kon net niet zien wat het is. Ajay pakt mijn polsen in één hand vast en houd het geen wat de andere jongen aan hem gaf in zijn andere hand.

Nu zie ik dat het touw is. Dit ga je niet menen. Ik begin opnieuw te gillen en te schreeuwen. Ajay draait het touw om mijn polsen en trekt mij vervolgens overeind.

"Mike en Justin gaan haar leuk vinden." grijnst de jongen met krullend haar. Wie the fuck zijn dat?

Wanneer Ajay even de andere kant op kijkt, trek ik mij los uit zijn grip en begin opnieuw te rennen.

"Verdomme!" schreeuwt hij en voetstappen komen weer dichterbij. "Laat me met rust!" schreeuw ik tijdens het rennen. "Nooit!" roept Ajay.

Ik voel een harde klap tegen mijn slaap en alles wordt gelijk zwart.

°°

Ajay

Ik sla tegen haar hoofd met een kleine knuppel en zie hoe ze op de grond valt. Ik stop met rennen en steun met mijn handen op mijn knieën. Hijgend kijk ik naar haar. Man, dat wijf kan rennen.

Dave komt aangerend en kijkt naar haar. "Ze leeft nog wel hoop ik voor je?" vraagt hij lachend. Ik rol met mijn ogen en knik. "Heus wel, ik raakte alleen haar slaap."

Ik rol haar op haar rug en bekijk haar even. Bloed zit aan de zijkant van haar hoofd, ik heb haar flink geraakt..

Met een zucht ga ik op mijn hurken zitten en til haar op, door middel van een arm onder haar knieën en haar rug.

Ik loop richting het busje, waar Ronald ongeduldig stond te wachten. "Moeilijk he? Een fucking meid pakken." zegt hij boos. "Ren jij maar eens achter haar aan." mompel ik geïrriteerd. "Zal ook nog wel gebeuren."

Dave en Ronald stappen voor in en Mike en ik achter in. Ik leg haar op de grond en ga vervolgens op het bankje zitten met Mike tegenover mij.

"Misschien koop ik haar." mompelt hij. "Dacht al dat je haar zou willen." grijns ik. "Maar je moet wachten, Justin wilt haar ook nog zien." zeg ik er achteraan.

"Wat is überhaupt haar naam?" vraagt Mike en kijkt vragend naar het meisje. Alsof hij op die manier antwoord krijgt..

"Weet ik niet, Justin stuurde alleen een adres door. Volgens mij weet hij zelf haar naam niet eens."