Day By Day

Chapter 18

Autumn

"Hebben mijn ouders al geantwoord?" vragend kijk ik Lena aan.

Een glimlach ontstaat op Lena haar gezicht.

"Wacht hier." zegt ze. Lena staat op van mijn bed en loopt mijn kamer uit. Geduldig wacht ik af. Als ik naar haar gezichtsuitdrukking keek, dan neem ik aan dat mijn ouders gereageerd hebben.

Lena loopt mijn kamer weer in met een envelop. Ze overhandigd mij de envelop en nieuwsgierig neem ik hem aan.

Er staat alleen een adres op, maar ik herken aan het handschrift dat mijn moeder dit heeft geschreven.

Ik scheur de envelop open en laat mijn ogen over de regels glijden.

Ons lieve meisje,

Wat missen we jou. We zijn zo opgelucht om toch iets van je te horen, dat je nog leeft.

Lieverd, we zijn gelijk naar de politie gestapt met de namen die je ons doorgaf. We zijn een stap dichterbij om je weer in onze armen te sluiten.

Justin Parker is een slechte man, onthoud dat. Herkende je hem niet meer? Hij staat in het systeem van de politie en hij wordt per direct opgezocht.

We hopen je zo snel weer te zien. Camille mist je ook enorm. Ik moest van haar doorgeven dat haar moeder is ontwaakt. Ze maakt het goed.

Lieve schat, kom alsjeblieft snel weer bij ons terug.

We houden van je,

Papa, mama en Camille x

Tranen stromen over mijn wangen. Tranen van verdriet maar ook geluk.

Maar, één ding zit mij dwars. Ik moet Justin kennen? Ik kende hem niet. Wat wel duidelijk is, is dat hij bekend is bij de politie.

"En? Wat zeiden je ouders?" vraagt Lena zachtjes, terwijl ze mijn arm streelt.

"Ze zijn naar de politie gegaan, ze hebben Justin en de rest misschien op het spoor," zeg ik. Lena glimlacht gelijk.

Roberto komt met volle haast mijn kamer inrennen.

"We moeten gaan, nu!" roept hij. Paniek ontstaat in mijn lichaam.

"W-wat is er?" vraag ik stotterend. "Ze zijn in de buurt. Opschieten, we moeten gaan!" zegt hij snel.

Ik spring uit bed en pak een tas. Ik stop daar wat schrijf spullen in en de brief van mijn ouders.

Lena trekt mij mee aan mijn arm en met haast rennen we het huisje uit.

In de verte hoor ik geschreeuw en piepende autobanden.

Lena duwt mij de auto in en stapt vervolgens zelf ook in. Zodra ze de deur dicht slaat, rijd Roberto gelijk weg.

Ik kijk via de achterruit naar buiten en zie drie auto's dicht op ons.

In de auto vooraan, zit Brandon achter het stuur. Naast hem zit Justin.

Hij lijkt boos en verdrietig tegelijk.