مزخرف یا هرچی اسمشو میزاری

يادداشت سي و هشتم

از بچگي درست اون زماني كه بزرگ شدن واسمون يه چيز دست نيافتني بود نقشه هاي زيادي كشيديم واسش
نقشه هاي رنگارنگي كه همشون از ذهن رنگين كموني بچگيمون بيرون ميومدن
اما هرچي سال هاي بيشتري به عمرمون اضافه شد ارزوهامونو فراموش كرديم ، رنگ از زندگيمون رفت و نقشه هامون نقشه بر اب شدن
سالايي كه به سنمون اضافه ميشد واقعيتايي رو بهمون ياداور ميشد كه سياه سفيد بودن نه رنگي و فهميديم
ارزو هاي رنگيمون تو اين دنيا جاي زيادي ندارن
امروز كه يه سال بزرگ تر و عاقل تر شدم ميدونم كه نبايد از عدد ١٨ توقعاتي كه تو ذهنم بود رو داشته باشم نه ١٨ سالگي قطعا رنگي رنگي نخواهد بود اما سياه سفيد كه هست پس سعي ميكنم از سياه سفيداي امسال هم نهايت لذت رو ببرم و سال ديگه كه تو همين روزم هيچ لبخند يا اشكي از سالي كه گذشت رو شونم سنگيني نكنه