مزخرف یا هرچی اسمشو میزاری

یادداشت چهلم

همه ی ادما تو همه سنی از اینکه تشویق بشن خوششون میاد بعضیا کم تر بعضیا بیشتر
کلاس سوم بودم جلسه دریافت کارنامه بود
معلمم منو دوستامو برد جلوی مادرا که بهمون جایزه ممتاز شدنمونو بده
اولین کاری که کردم سرمو بلند کردم که مشوقمو بین مادرا پیدا کنم ولی نبود
بچه بودم و دل نازک یادمه که اشکام تو چشمام جمع شد 
اون لحظه فقط با خودم فک میکردم چرا مامانم نیومده که منو اینجا ببینه مگه واسش مهم نبود که نمره های من ۲۰ میشه یا نه پس چرا نیس که ببینه
قطعا اون موقع اصلا متوجه نبودم که چرا دارم جایزه میگیرم و چرا اینقدر سعی کردم که ۲۰ بشم فقط و فقط میگفتم مامانم اینو میخواد پس منم باید انجامش بدم
هرچی بزرگ تر میشدم عقلم بیشتر میرسید
بیشتر اذیت میشدم بیشتر مقایسه میشدم اجبار میشدم که درس بخونمو حتی یه نمره هم از فلان دوستم کم تر نشم وگرنه واویلا همه این فشارا عصبانیم میکرد اخه به نظرم این موضوع اصلا مهم نبود
تا اخر راهنمایی زورم نمیرسید که بگم نمیخوام مقایسه بشم
از دبیرستان قضیه یکم فرق کرد من بزرگ تر و عاقل تر شدم و زیر بار زور نمیرفتم کار خودمو میکردم و این فقط یه دلیل داشت اونم اینکه در برابر حرفایی که از مامانم میشنیدم مقاوم تر شده بودم دیگه واسم مهم نبود چی میخواد چی میگه فقط واسم مهم بود من چی میخوام من چی میگم
به قول معروف یه گوشم در بود یه گوشم دروازه ولی مگه چقدر ادم میتونه صبور باشه و هرروز بحث داشته باشه اونم با کسی که توقع داری همیشه پشتت باشه ولی اون فقط به این فک میکنه چرا تو بهترین نیستی و اینو واسه خودش کاملا درست و بجا میدونه فقط به این بهونه که هر مادری میخواد بچش بهترین باشه
باشه درسته هر مادری موفقیت بچشو میخواد اما به چه قیمتی
فرق زیادی بین تشویق و تخریب هست
فرق زیادی بین مادری هست که رک و راست بیای و خراب کاریتو بهش بگی و مادری که ازش بترسی و همه چیو ازش پنهان کنی
اینجوری میشه که بعد این همه بحث و دعوا یه موقع به خودت میای و میبینی‌ دیگه هیچ علاقه ای به مامانت نداری و برات تبدیل به یه موجود رو مخ میشه یه کسی که انگار هیچ وقت ازت راضی نیست و دوست نداره پس توام دیگه دوسش نداری
قبول کنید مامانایی که تو فیلما میبینیم که فداکارو مهربونن و بچه هاشون بهشون زور میگن اصلا وجود خارجی ندارن و اگه مامانتون مثل مامان منه باید بگم قرار سال کنکور براتون مزخرف ترین سال زندگیتون بشه
سال کنکور به قول همه نتیجه این همه سال درس خوندنتونه پس قطعا خودش کلی استرس براتون به همراه داره ولی اینکه یکی باشه که این استرس رو ۱۰ برابر کنه دیگه این همه چیو افتضاح ترمیکنه
درواقع تو این سال همه ی حساسیتا و مقایسه شدنا و همه چی قراره به نهایت خودش برسه و تهش اینه که با یه همچین پشتیبانی تو زندگی، ادم هرکاریم بکنه بازم واسشون کمه. هیچ وقت راضی و خوش حال نیستن و بدیش اینه که این احساس نارضایتی رو به شما هم انتقال میدن یه جوری که احساس میکنی‌ هیچوقت کافی نیستی‌ در حالی که اینطور نیست
وقتی جواب کنکورت میاد و با همه ذوق و افتخار به خودت اعلام میکنی که کجا قبول شدی و با چه رتبه ای و وقتی تو چشمای مامانت نگا میکنی و میبینی‌ نتونستی خوش حالش کنی این بدترین حس دنیاست
نه واسه اینکه نتونستی مامانتو راضی نگه داری نه
واسه اینکه همش‌ با خودت میگی دیگه باید چیکار کنی
چرا هیچ وقت ازت راضی نیست و در بدترین حالت به خودت میگی من چرا مثل فلانی‌ نبودم
اگه من مثل اون بودم الان مامانم خوش حال بود
و اینجوری حس اعتماد به نفست به راحتی‌ نابود میشه
چرا چون تو فقط خودت بودی نه کس دیگه
ادمی نیستم که دیگه به این پشتیبانیا اهمیتی بدم زندگی خودمو میکنم ولی
دلم میخواست یه بارم که شده بدونم چه مزه ای‌ میده وقتی خودتی و همه ازت راضین و خوش حالن واست وبهت افتخار میکنن
مادرای زیادی تو زندگیمون دیدیم با اخلاقای متفاوت
چیزی که من میگم فقط یه اخلاق و یه بخش از یه مادره که همین بخش میتونه یه تاثیر بزرگ رو بچه ها بذاره
اما میخوام بگم مادر شدن یه وظیفه نیست
قبل مادر شدن نیاز به اموزش هست
مادرا مهمترین و بزرگ ترین تاثیرات رو روی بچه هاشون میزارن پس نمیشه بی اهمیت از کنارش رد شد
ما به دنیا نیومدیم که فقط ازدواج کنیم و یه ادم دیگه به دنیا بیاریم این یه چرخه نیست چیزای مهم تری تو این روند وجود داره مثل اموزش و تربیت اون بچه مثل سلامت روان اون بچه
من و شما مادرای اینده ایم
فقط موضوع بچه دار شدن نیست، اتفاقا موضوع بزرگ کردن اون بچس که چه تاثیراتی رو ادمای دیگه و دنیا میزاره
قبل بچه دار شدن باید به این فکر کرد که ایا اون زن واقعا به حدی رسیده که توانایی تربیت یه ادم دیگرو داشته باشه
فقط چون توانایی بچه دار شدن در همه هست به معنی این نیست که همه توانایی درست بزرگ کردن اون بچه رو هم داشته باشن
میدونم هیچکس بی عیب نیست اما عیب هایی که قابل رفع هستن باید رفع بشن چون عیب های ما میتونه زندگی یه یچه رو خراب کنه