Ο Κατακτητής της Ψυχολόγου #SBCO20

Επεισόδιο 4

"Παρακαλώ;" μου απαντά μια γυναικεία φωνή.

"Γεια σας, μιλάω με εκπρόσωπο του εκδοτικού οίκου 'Modern Moments';" ρωτάω με αγωνία

"Ναι, είμαι η Μαριάννα Παπαδημητρίου και είμαι η εκπρόσωπος του εκδοτικού οίκου. Από πού βρήκατε τον αριθμό μου;" ρωτάει απότομα και αυτό με κάνει να νιώθω άσχημα

"Από το βιβλιοπωλείο ' Το μολύβι' εδώ στην Αθήνα κοντά στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

"Μμ ωραία, ναι συνεργάζομαι με αυτό το βιβλιοπωλείο. Είστε συγγραφέας, καθηγήτρια, διανοούμενη ή καμία που νομίζει ότι είναι συγγραφέας και θα μου φέρει κανένα άσχημο ανάγνωσμα; Γιατί έχουν δει τα μάτια μου...." μου λέει με αυστηρό ύφος.

" Είμαι η Ζωή Γεωργίου επίκουρη καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο σας παρακαλώ και ενδιαφέρομαι για την έκδοση του βιβλίου μου 'Η ζωή μιας Ψυχολόγου' και είναι ένα σοβαρό βιβλίο."

"Καλό μεσημέρι, καλά μου ακούγονται όλα αυτά σας ευχαριστώ αλλά θα προτιμούσατε να τα πούμε από κοντά στον εκδοτικό οίκο αύριο; Γιατί σήμερα έχω πολλές δουλειές! " πάλι με αυτό το απότομο ύφος με ρωτά και δεν μου αρέσει

"Ναι, και που βρίσκεται ο εκδοτικός οίκος;"

"Βρίσκεται στην οδό Ελευθερίου Κορδελιού 41Β λίγο πιο έξω από το μεγάλο πάρκο με τα πολλά τριαντάφυλλα"

"Ναι εντάξει, ευχαριστώ πολύ. Τι ώρα να συναντηθούμε;"

"Πέντε και μισή το απόγευμα είναι καλά;" με ρωτά αμφίβολα

"Ναι καλά είναι ευχαριστώ!"

"Γεια σας και καλό μεσημέρι!"

"Καλό μεσημέρι!"

Πάει και αυτό. Είμαι τόσο ευτυχισμένη που ένα από τα όνειρα μου θα γίνει πραγματικότητα. Έχω μεγάλη αγωνία για αύριο. Τι θα φορέσω, πώς θα βαφτώ, τι θα πω... Αχ! Ας τα αφήσω τώρα αυτά γιατί η κοιλιά μου γουργουριζει. Δεν έχω φάει τίποτα όλη μέρα. Με έναν καφέ είμαι από το πρωί. Για να δούμε τι έχω στο ψυγείο. Ένα τάπερ μικρό με φακές από χθες. Καλές είναι κι αυτές. Βγάζω το τάπερ ανοίγω την φωτιά, και τις ρίχνω σε ένα μικρό κατσαρολακι για να τις ζεστάνω.

Χτυπάει το κινητό μου. Με το κλασικό τραγούδι των Coldplay ' A sky full of stars' Παλιό καλό τραγούδι. Ποιός είναι τώρα; Θέλω να φάω. Δεν θέλω να με ενοχλήσει κανείς.

"Πωωωω" περπατώ γκρινιάζοντας γύρω από την κουζίνα για να βρω το κινητό μου. Που είναι; Που είναι; Το ακούω να χτυπά αλλά δεν το βλέπω πουθενά. Αφού πριν μιλούσα, που το άφησα; Α! Πάνω στην καρέκλα. Γιατί ξεχνάω τόσο; Μάλλον έχω πολλά πράγματα στο κεφάλι μου. Τα σεμινάρια της Ψυχολογίας, την οργάνωση των παραδόσεων, την ολοκλήρωση του βιβλίου μου, το ραβανί που θα φτιάξω αύριο το πρωί  για την Ελένη, το κουτσομπολιό που θα κάνουμε αύριο, Α! Και έχω να περάσω από την καφετέρια που δουλεύει η Ελένη κάποια στιγμή.