Ο Κατακτητής της Ψυχολόγου #SBCO20

Επεισόδιο 16

Ξυπνάω και βλέπω ότι η ώρα είναι εφτά και μισή το πρωί. Θα αργήσω! Πετάγομαι σαν ελατήριο από το κρεβάτι και γρήγορα πάω στο μπάνιο.  Μετά ανοίγω την ντουλάπα μου και βάζω ο,τι βρω μπροστά μου. Ένα μαύρο παντελόνι μακρύ σε στυλ καμπάνα και μια μπορντό μακρυμάνικη μπλούζα και το δερμάτινο σακάκι μου. Φτιάχνω γρήγορα τα μαλλιά μου βάζοντας λίγη λακ, βάζω κραγιόν, μάσκαρα, παίρνω την τσάντα μου, φοράω τα μποτάκια μου, κλειδώνω την πόρτα του σπιτιού μου και γρήγορα παίρνω το ποδήλατο μου για να πάω στο Πανεπιστήμιο.

Ευτυχώς στον δρόμο δεν έχει πολλή κίνηση και περνάω με ευκολία τον δρόμο. Τρέχω σαν την τρελή αλλά ταυτόχρονα φοβάμαι μην πέσω από το ποδήλατο.  Ευτυχώς έχω και αυτό το μέσο γιατί ούτε αυτοκίνητο ξέρω να οδηγώ, ούτε μηχανή. Φοβάμαι πολύ αυτά τα μέσα γιατί εγώ δεν μπορώ να οδηγώ στον δρόμο με τους τρελούς που υπάρχουν.
Αν και τις περισσότερες φορές πηγαίνω με τα πόδια στην δουλειά, τώρα αυτό είναι αδύνατον. Αφού δεν μπορούσα να κοιμηθώ νωρίς το βράδυ και χάζευα στο Facebook, καλά να πάθω.

Φτάνω επιτέλους στο Πανεπιστήμιο μετά από πολύ τρέξιμο με το ποδήλατο. Μάλλον το πήρα πολύ ζεστά το θέμα της γυμναστικής. Κάνω εξάσκηση για μετά για το  γυμναστήριο. Αφήνω το ποδήλατο έξω στο προαύλιο και πηγαίνω στο κυλικείο του Πανεπιστημίου για να πάρω μια ζεστή σοκολάτα. Μπαίνω γρήγορα γρήγορα στο Πανεπιστήμιο και πηγαίνω στο αμφιθέατρο για να διδάξω τους φοιτητές μου. Πριν μπω στην αίθουσα σκέφτομαι αν θα έχει έρθει κανείς και πηγαίνω λίγο πιο αργά. Ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα και με αυτό που αντικρύζω μένω έκπληκτη. Για πρώτη φορά βλέπω την αίθουσα γεμάτη από τους φοιτητές μου να με  περιμένουν για να κάνω μάθημα. Καλέ μήπως είναι καμία φάρσα αυτή ή κανένα όνειρο; Γιατί συνήθως οχτώ η ώρα το πρωί δεν γεμίζει ποτέ το αμφιθέατρο.

"Καλημέρα σας φοιτητές μου! Τι υπέροχη έκπληξη είναι αυτή;" τους ρωτώ με ένα τεράστιο χαμόγελο όταν τους βλέπω

"Καλημέρα σας κυρία!" Λένε όλοι μαζί ταυτόχρονα και σηκώνονται από τις θέσεις τους. Αυτό μου φαίνεται περίεργο. Είμαι καθηγήτρια τους, πρέπει να με σέβονται αλλά τι έχουν πάθει σήμερα; Κάτι δεν μου κολλάει εδώ. Μήπως μου κάνουν κάποια φάρσα; Σε λάθος αίθουσα μπήκα; Βγαίνω γρήγορα από την αίθουσα και βλέπω αν είναι η σωστή. Αίθουσα μαθημάτων. Τμήμα Ψυχολογίας γράφει στην πόρτα. Σωστά. Άρα δεν κάνω λάθος.
Μπαίνω πάλι και ξεκινώ το μάθημα.

"Τι συμβαίνει κυρία καθηγήτρια; Αναστατωμένη σας βλέπω! " με ρωτάει ο Αντώνης ο φιλομαθής.