က်န္းခ်န္ ထြက္သြားေသာ တစ္ေယာက္ေသာသူ၏ ေက်ာျပင္အား ေငး၍သာ က်န္ခဲ ့သည္။ ယြင္မုန္ ့အား ျပန္ လိုက္ ရန္ တိုက္တြန္းခ်င္သည္ ရလာမည့္ အေျဖကို လည္းသိေနသည္။
က်န္းခ်န္ ခါးခါးသီးသီးျပံဳးမိသည္ က်င္းကြမ္ေယာင္ ေျပာသလိုပင္ အနည္းဆံုးေတာ့ စိတ္သက္သာရာ ရလိုရျငား အျပစ္တင္ရန္လူလိုက္ရွာေနသလို ျဖစ္ေနေသာ ကိုယ့္အေျခအေနကို စဥ္းစားကာ နင့္နင့္သီးသီး ပင္ပို၍ ျပံဳးမိသည္။
ေဘးတြင္ ထြက္သြားေသာ ေဝ့ဝူရွန္းအား ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနေသာ တူေတာ္ေမာင္ က်င္းလင္းအား ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်မိသည္။
မုန္းသည္ မုန္းသည္ ဟုေျပာကာ တခ်ိန္လံုး မုန္းလည္းမမုန္းနိုင္ ခ်စ္သည္ကိုလည္း ေသခ်ာမေျပာနိုင္ေသာ တူေတာ္ေမာင္ က်င္းလင္း အား က်န္းခ်န္ စိတ္ကပင္ ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ က်ိန္ဆဲလိုက္သည္။
ေကာင္စုတ္ေလး ေကာင္းတာက် လာမတူဘူး မဟုတ္တာက် လာတူေနသည္ တခ်ိန္လံုးေမြးရက်ိဳးေတာ္ေ တာ္နပ္တယ္။
"အားလင္ ျပန္မယ္ ယြင္မုန္ ့ကို "
"ဟင္း! အေပါက္ကဒီေလာက္ဆိုးတာကို ဘယ္သူက ေနခ်င္မွုာတုန္း"
မၾကားၾကားေအာင္ စူပုတ္စူပုတ္ႏွင့္ ေျပာေနေသာ တူေတာ္ေမာင္ အား က်န္းခ်န္ ၾကိမ္းလိုက္သည္ "က်င္းလင္! ေျခေထာက္အခ်ိဳးခံခ်င္ေနတာလား ဘာမွမေျပာမဆုိနဲ ထြက္ထြက္သြားတာ ဘယ္ႏွခါရွိေနျပီလဲ။
ကိုယ့္ဦးေလးေဒါသအား သိသည့္ က်င္းလင္သည္ ပြစိပြစိ အပ်ိဳၾကီးၾသဝါဒအားမမိရန္ "ဦးေလး ကၽႊန္ေတာ္ လိပ္ျပာပ်ိဳက္ိုသြားၾကည့္လိုက္အံုးမယ္" ဟုဆိုကာထြက္ေျပးသြားသည္။
ေကာင္စုတ္ေလး ျပန္လာခဲ့ !
လူၾကီးေျပာေနတာကိုထြက္သြားရလား! ေျပးထြက္သြားေသာ က်င္းလင္အား က်န္းခ်န္ ေငးသာၾကည့္ေနမိသည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ မုန္းတယ္ဟုေျပာေျပာ ေဝ့ဝူရွန္းမွန္းမသိခင္ ကပင္ ေမာ့ရႊမ္းယီႏွင့္ စကားနိုင္လုေနရလွ်င္ ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလး အခု အျဖစ္မွန္ကိုသိသြားေတာ့ သူ ့ဦးေလးျဖစ္သူႏွင့္ ေနခ်င္ရွာ မွာ။ "
YOU ARE READING
Is That Love!
Fanfictionထြက္သြားေသာ သူ၏ ေက်ာျပင္အားၾကည့္ရင္း ခ်စ္ျခင္း အဲေလာက္နာက်င္ေစတာလား?
