Is That Love!

9

လန္ရွီးခ်န္ တစ္ေယာက္ အခုသူေတြ႔ေနရေသာေနရာက ကူးစူးလန္၏ စည္းကမ္းအၾကီးဆံုး ဆရာတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ဦးရီးေတာ္ လန္ခ်ီရန္၏အတန္းမွ ဟုတ္ပါေလစဟုပင္ ႏွစ္ခါျပန္ၾကည့္လိုက္ရသည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အျခားမဟုတ္ သူ႔ဦးေလးကအတန္း ေရွ ႔တြင္ မိန္႔မိန္႔ၾကီးထိုင္ကာ အားရပါးရငိုက္ေနျပီး ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း အလားတူခံုမ်ားေပၚတြင္ကုန္းကာ အိပ္ေနသည္မွာ စာသင္ေနေသာအခန္းမွ မွန္ပါေလစဟုပင္ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားယူလိုက္ရသည္။

လန္ရွီးခ်န္ တစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းဟန္႔ကာ သူ႔ဦးေလးအားနႈိးေနသည္ လည္ေခ်ာင္းမ်ားပင္နာလာေသာ္ျငားလည္း ငိုက္ေကာင္းေနေသာ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ဆရာတစ္သိုက္ကေတာ့ နိုးမလာေပ။ 

အဟြတ္!!!! ဟြတ္!!!

လန္ရွီးခ်န္ ေနာက္ဆံုးလက္ေလွ်ာ့ကာ ကိုယ္တိုင္ႏိႈးရန္ အေလွ်ာက္ ထြက္ေပၚလာေသာ အတန္းျပီးသည့္ အခ်က္ေပးသံေၾကာင့္ ႏိႈးလာၾကသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားကအလိုလို အိပ္ခ်င္မႈးတူး ျဖင့္ထကာ သူ႔ဦးေလးကို ဂါဝရျပဳႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားၾကသည္။ စည္းကမ္းၾကီးလွပါေသာ သူ႔ဦးေလးကလည္း ဘာမွ မေျပာဘဲ ထြက္သြားေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေငးၾကည့္ကာ လူကုန္သြားမွ ပင္ထကာ ရပ္ေနေသာ သူ႔အားရွိသည္ဟုပင္ အဖက္မလုပ္ပဲ ထြက္သြားသည္။

လန္ရွီးခ်န္တစ္ေယာက္ ဦးေလးေနာက္လိုက္ရန္ျပင္ေနေသာေၾကာင့္ လန္ဝမ္က်ိအျမန္ပင္ ဆြဲထားလိုက္ရသည္။ 

"ဝမ္က်ိ! ဘာလို႔......!"

"အစ္ကို ေမ့သြားျပီလား ?"

"ဟင္! ဘာကို! "

ေရငံုႏႈတ္ပိတ္လုပ္ေနေသာ သူ႔ညီေၾကာင့္ လန္ခ်ီးရွန္ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေသာ အခါမွ သက္ျပင္းခ်သံျဖင့္ " အစ္ကို......"

"ရွီးခ်န္ မင္းဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ " အသံႏွင့္အတူေဘးေရာက္လာေသာ ဦးေလးအားၾကည့္ရင္ လန္ရွီးခ်န္ ေမးလိုက္မိသည္။ 

"ဦးေလး ခုနက......" 

"ေအာ္ ညတုန္းက ဓားေရးက်င့္ခိုင္းထားလို႔ ဒီမနက္အနားေပးထားတာ ေနာက္သံုးရက္ေလာက္ေနမွပဲ အရင္ အခ်ိန္ဇယားတိုင္း ျပန္သင္မယ္၊အဲဒါ ခဏထားအံုး ခုမင္း ႏၽြဲ ႔ဂိိုဏ္းကို သြားလိုက္အံုး ႏၽႊဲ႔ ဟိုက္ဆန္းကမင္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးစရာရွိလို႔ ဆိုျပီး စာပို႔လာတယ္"